Ζωή Νικολαΐδου (Zoe Nicolaidou)

Κατηγορία: Συνεντεύξεις

zoinikolaidouΆλλη μία περίπτωση ενός νέου ταλαντούχου ατόμου που ξεκίνησε την καριέρα του στο μαγικό κόσμο της όπερας, με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Η κυπριακής καταγωγής σοπράνο, Ζωή Νικολαΐδου,  αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Universitat fur Musik und darstellende Kunst της Βιέννης, μέσα από μία σειρά διακρίσεων και συνεργασιών, κάνει σταθερά τα πρώτα της βήματα στο χώρο της κλασικής μουσικής και διαπρέπει στο εξωτερικό


Πως ξεκινάει η σχέση σας με τη μουσική και τι είναι ήταν εκείνο που σας ώθησε στο τραγούδι;

Απο τον καιρό που θυμάμαι τον εαυτό μου, το τραγούδι αποτελούσε πάντοτε μέρος της ζωής μου. Απο τα νανουρίσματα της μητέρας μου και της γιαγιάς μου μέχρι το οτι τραγουδούσα ασταμάτητα, προσπαθώντας να μιμηθώ ό,τι άκουγα! Η αγάπη μου γενικά με τη μουσική και το θέατρο φάνηκε θα έλεγα σε αρκετά νεαρή ηλικία και κυρίως μέσω του τραγουδιού είτε αυτο ήταν στη παιδική χορωδία στην οποία συμμετήχα και όπου ανακάλυψα την αγάπη μου για τα „musical“  είτε σε όποιαδήποτε άλλη πολιτιστική εκδήλωση στην οποία έλαβα μέρος. Παρόλα αυτά, η σχέση μου τουλάχιστον με το κλασσικό  τραγούδι και γενικά με τη κλασσική μουσική, λόγω συγκυρειών ή ίσως σε τελική ανάλυση λόγω τύχης, άρχισε κάπως σε μεταγενέστερο στάδιο της ζωής μου σε σύγκριση με άλλους συναδέλφους.

Μιλήστε μου λίγο για τις σπουδές σας και για την πορεία σας.

Σπούδασα στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Δραματικών Τεχνών στη Βιένη (Universitat fur Musik und Darstellende Kunst Wien) από όπου απεφοίτησα πρόσφατα με „Master’s Degree“ στο κλασσικό τραγούδι με κατεύθυνση την Όπερα.
Γιατί πολλοί στη χώρα μας αποκομίζουν την εντύπωση ότι ο πολιτισμός είναι έννοια ουτοπική ή δρόμος κακοτράχαλος, τουλάχιστον όσον αφορά στην εφαρμογή του ή στη διάχυσή του; (Χρησιμοποιώ από κοινού τη λέξη χώρα και για την Ελλάδα και για την Κύπρο και αναρωτιέμαι για τον πολιτισμό σχετικά με τους τόπους που δίδαξαν πολιτισμό)
Συμφωνώ στο οτι είναι πολύ δύσκολη η πορεία κάποιου καλλιτέχνη, και για να μιλήσω πιο προσωπικά, ενός  κλασικού τραγουδιστή που αγωνίζεται να βρει αποδοχή στον χώρο της μουσικής. Η ουσία όμως βρίσκεται αλλού. Όταν ο άνθρωπος θέλει γνήσια και με όλη του τη ψυχή να πετύχει κάτι στη ζωή του, ξεπερνά ό, τι εμπόδιο κι αν συναντήσει. Όσο „ουτοπικό„  κι αν αυτό ακούγεται..

Για ποιο συγκεκριμένο είδος κλασικής μουσική ενδιαφέρεστε περισσότερο και τι είναι αυτό που μπορεί να διαφοροποιεί το ενδιαφέρον σας; 

Περισσότερο με ενδιαφέρει η  όπερα και ιδιαίτερα συνθετών  όπως  Μοzart, Puccini, αλλά  Massenet  και Gounod κυρίως θα έλεγα επειδή είναι μέρος του ρεπερτορίου μου και διότι έχω μια ιδιαίτερη έλξη προς τα κομμάτια που έχουν „λυρικότητα“ στο χαρακτήρα τους αλλά πανω απο όλα και στη μουσική τους γραμμή. Έργα  συνθετών, καθαρά συμφωνικά που νιώθω οτι με εκφράζουν, συμπεριλαμβάνουν  Tschaikowski και Βruckner.

Μιλήστε μου για εκείνη τη στιγμή (εκείνη τη συνάντηση ή εκείνη την ερμηνεία)  που νομίζετε ότι είναι χαρακτηριστική για την καριέρα σας. zoinikolaidou2

Λόγω του οτι βρίσκομαι στην αρχή της καριέρας  μου θα ήταν κάπως πρόωρο να μιλήσω για κάτι χαρακτηριστικό ή ιδιαίτερα σημαδιακό. Κάτι όμως για το όποιο χαίρομαι ιδιάιτερα που έχει συμβεί είναι που πήρα το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό τραγουδιού „Schlossoper Haldenstein“ όπου μου δόθηκε η ευκαιρία  να τραγουδήσω το ρόλο της  Susanna από τους „Γάμους του Φίγκαρο“. Αυτό ήταν για μένα μια πολύ καλή εμπειρία.

Πώς χτίζετε ένα ρόλο ως τραγουδίστρια; Ποια η δική σας προσωπική προσέγγιση σε μία ηρωίδα – έστω και αν πρόκειται για απλή προσέγγιση σε μία άρια και όχι για ερμηνεία σε ολόκληρη όπερα;

Αυτό που κοιτάζω στην αρχή είναι αν πράγματι αυτός ο ρόλος ή η άρια είναι κάταλληλος/η για τη φωνή μου οσον αφορά τη τεσιτούρα, και τη δραματικότητα που επιβάλει ένα κομμάτι. Αν περάσει τον „έλεγχο“  τότε περνώ στο ποιο ενδιαφέρον σημείο της προσέγγισης  που είναι να αρχίσω να το μελετώ μουσικά, τεχνικά. Προσπαθώ να αντιληφθώ και να νιώσω τον χαρακτήρα της ηρωίδας μέσα στη πλόκή του έργου,  για να το κάνω όσο πιο πολύ γίνεται δικό μου και να μπορέσω να του δώσω τη ερμηνεία που κρίνω οτι αρμόζει (θεατρικά ΚΑΙ μουσικά μιλώντας). Το τελευταίο ίσως να ακούγεται πιο εύκολο απ οτι πραγματικά είναι. Με όλες αυτες τις ηχογραφήσεις, και τις διάφορες  στυλιστικές απόψεις και παραδόσεις που υπάρχουν και που έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου ,και που σίγουρα θα συνεχίσουν να αλλάζουν, δεν είναι, όπως αντιλαμβάνεστε, καθόλου απλό να μπορέσει κανείς να αντιμετωπίσει ένα κομμάτι χωρίς κάποια προκατάληψη. Στόχος μου όμως είναι να καταφέρω μια μέρα να αφήσω τη καθαρά δική μου και προσωπική  ερμηνεία είτε στις άριές μου, είτε στους ρόλους που θα ερμηνεύσω.  

Πιστεύετε ότι στη μουσική μπορούμε να μιλήσουμε για τελειότητα;

Πιστεύω οτι μπορούμε να μιλήσουμε μόνο  για μια συνεχή και αδιάκοπη προσπάθεια για να φτάσουμε στη τελειότητα.

Υπάρχουν κάποια λόγια που ακούσατε και που είναι πάντα στο μυαλό σας;

„Tίποτα δεν είναι τυχαίο...“

Μιλήστε μου για τα μελλοντικά σας σχέδια και τα ταξίδια σας.

Στις 17.Ιουνίου 2009 έλαβα μέρος  για δεύτερη φορά, σε ένα κονσέρτο στη Brahmsaal  της Musikverein  στη Βιένη μετά από πρόσκληση του Κύπριου βαρύτονου Κύρο Πατσαλίδη,με άλλους έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, το οποίο διοργανώθηκε από το  „Κυπριακό Πολιτιστικό Κέντρο στη Βιένη„. Χαίρομαι ιδιαίτερα για τη συμμετοχή μου αλλά και για το ρεπερτόριο  το οποίο επιλέξαμε γιατί όχι μόνο θα εκτελεστούνκλασσικές αριες και ντουέτα λλά και έργα του έλληνα συνθέτη Βασίλη Τσατσιάνη.
Η επόμενη μου εμφάνιση είναι στο Gala- κονσέρτο τον Ιούλιο 2009 με τους  Solistes Europeens de Luxembourge στο Λουξεμβούργο. Από την σεζόν 2009/2010 θα είμαι μέλος του Αtelier Lyrique της Εθνικής Όπερας του Παρισιού (Opera National de Paris.)

Εμφανίσεις: 9506
FaLang translation system by Faboba