Για το θεατρικό της έργο για παιδιά με τίτλο «Ένα αστέρι στη γη» μας μιλάει η συγγραφέας και σκηνογράφος Μαρία Λιτσοπούλου. Το έργο «Ένα αστέρι στη γη», είναι εμπνευσμένο από ένα ταξίδι στην Ιταλία, και γράφτηκε το 1990. Έχει ανέβει το 1999 στο Θέατρο Τζένη Καρέζη, σε σκηνοθεσία Μαρίας Λιτσοπούλου, ενώ παιζόταν, για μια σεζόν, στα πλαίσια της εκπομπής της ΕΡΤ1 «Οι παπαγάλοι μας». Εκδόθηκε για πρώτη φορά από τις εκδόσεις Κουίντα το Μάρτιο του 2015

1. Πως ξεκίνησες να γράφεις θεατρικά έργα;

Ξεκίνησα να γράφω αυτό το έργο σ' ένα τραίνο , σ' ένα ταξίδι μου από το Μπάρι στην Φλωρεντία. Στο δρόμο παρατηρούσα τα λιβάνια που ήταν σαν ένα χαλί με χρώματα αφάνταστα ωραία.Πάνω σ' αυτό το χαλί τρέχαν παιδάκια, πεταλούδες, μέλισσες.

2. Ποιό είναι το βαθύτερο νόημα στο έργο «Ένα αστέρι στη γη»;

Το έργο είναι μικρές ονειρικές ιστορίες που πρωταγωνιστούν παιδάκια, πεταλούδες μέλισσες, κότες, πουλιά , ό,τι ακριβώς είναι σ' ένα λιβάδι.Είναι ένα ταξίδι που κάνει ένα αστέρι στη γη, για να γνωρίσει από κοντά τη ζωή της. Αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να ζούμε σ' έναν ονειρικό κόσμο, όχι σ' άλλον αλλά σ' αυτόν που ζούμε, χωρίς μοναξιά, χωρίς πολέμους χωρίς φοβίες, χωρίς φιλονικίες, όμως καταλαβαίνει ότι η μόνη ομορφιά είναι στην παιδική ψυχή και στο όνειρο και παραμένει στην γη για να ονειρεύεται.

3. Όταν γράφεις ένα  θεατρικό έργο έχεις σχεδόν ταυτόχρονα και ένα σκηνογραφικό όραμα γι' αυτό;

Όταν έγραφα αυτό το έργο το σκηνογραφικό μου όραμα ήταν φυσικά η φύση, δεν υπάρχει καλύτερο σκηνικό.

4. Θα ήθελες να δεις το «Ένα αστέρι στη γη» να ανεβαίνει πάλι στη σκηνή και ποιό θα ήταν το ιδανικό ανέβασμα για σένα;

Θα ήθελα φυσικά να το δω να ξανανεβαίνει σε μια σκηνή, με νέο ύφος, νέα σκηνογραφία, νέους ηθοποιούς. Θα ήθελα να το δω να ζωντανεύει πάλι.

5.Τα παιδιά πως αντιδρούν στο έργο αυτό;

Τα παιδιά παρακολουθούσαν αυτό το έργο πολύ προσεκτικά, και λέω προσεκτικά γιατί όταν έπρεπε να συμμετέχουν το έκαναν αμέσως και πολύ εύστοχα. Κάποτε σε μια παράσταση ένα παιδάκι από το κοινό, όταν έπεσε το αστέρι και είπε «παιδιά κάντε μια ευχή» είπε: Ν' αγγίξω κάποτε τ' αστέρια.

6 Τι είναι αυτό που κάνει ένα θεατρικό έργο για παιδιά πολύ καλό και μπορεί ένας συγγραφέας να το προγραμματίσει αυτό;


Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει ένα παιδικό θεατρικό καλό, δεν ξέρω.



Η Μαρία Λιτσοπούλου γεννήθηκε στα Γιάννενα και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Ζωγραφική και Σκηνογραφία στην Ιταλία στην Accademia di Belle Arti " Pietro Vannucci" στην Περούτζια και Σκηνογραφία ενδυματολογία στην σχολή καλών τεχνών της Ρώμης.Έχει πραγματοποιήσει δέκα ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές.
Έχει εργαστεί ως σκηνογράφος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις μεταξύ των οποίων: Εκκλησιάζουσες, σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη (Επίδαυρος), Έξι μέρες δημιουργίας και μια ονείρου, σκηνοθεσία Κώστα Καστανά (Κως), Ψυρρή Μπερζέ, σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, (Θέατρο Πολιτεία), Ο επιθεωρητής έρχεται του John Prisley, (Θέατρο Ιωαννίνων), Οι άλλες μου ζωές, σκηνοθεσία Κώστα Καστανά, Θέατρο Μιχάλης Κακογιάννης, Η πιο δυνατή του Στρίμπεργκ και Χωρίς Σκια του Γ. Δουατζή σε σκηνοθεσία Εύας Στυλάντερ, (Θέατρο Ρουφ). Έχει εργαστεί σαν σκηνογράφος και σε πολλές παιδικές παραστάσεις.Έχει διδάξει ζωγραφική και ιστορία τέχνης στο Εικαστικό Εργαστήρι Ιωαννίνων και στο Εικαστικό Εργαστήρι Κόνιτσας, ενδυματολογία και σκηνογραφία στο Εικαστικό Εργαστήρι Νίκαιας του Πειραιά, θεωρία και πρακτική της Μάσκας καθώς και Μπουρατίνι στο Θέατρο Πολιτεία.

Απόσπασμα από το Βιβλίο Ένα αστέρι στη γη:

«Είναι νύχτα, μια νύχτα γεμάτη άστρα. Ένα αηδόνι που ήταν κρυμμένο στα κλαδιά ενός δένδρου αρχίζει να κελαηδεί. Η γλυκιά μελωδική φωνή του γεμίζει τον αέρα του δάσους.νας μαύρος γρύλος βγαίνει από τη φωλιά του, μαγεμένος από τη γλυκιά μελωδία αρχίζει να χορεύει. Ο χορός του είναι τόσο εντυπωσιακός, που τα λουλούδια που κοιμούνται αρχίζουν να ξυπνούν, σηκώνουν τα κεφάλια τους, ανοίγουν τα μάτια τους και αρχίζουν να τον κοιτούν. Τι μαγευτική βραδιά είναι αυτή! Ξαφνικά στον ουρανό βγαίνει το φεγγάρι και ρίχνει το χρυσαφένιο του φως σ' αυτά τα πλασματάκια της γης.»