Off Canvas sidebar is empty

Πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σκοινιά?

Όπως και να το κάνεις η μεσόγειος ενώνει και ακόμη περισσότερο η θάλασσα ενώνει. Αν και οι Τοσκανοί δεν παραδίδουν τα σκήπτρα στο μπλε, στο νησί του Έλβα, τα λιμανάκια όπως το Porto Azzuro και η Marina di Campo επιμένουν με όσες ποσειδώνιες δυνάμεις τους έχουν απομείνει.
Κι επιμένουν πολύ.



Το εσωτερικό του νησιού χαρακτηρίζεται από πολλά αγροκτήματα, αμπέλια, ιδιωτικές πολυτελείς κατοικίες, και οικισμούς που δε θυμίζουν σε τίποτα μεσογειακό νησί.

Πολλές φορές πάντως αναρωτήθηκα τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι στην ενδοχώρα του νησιού, πως περνάν τη μέρα τους, γιατί προτιμούν τον οικισμό και όχι την ακτή. Η αλήθεια είναι ότι στην Ιταλία γενικά οι οικογενειακοί δεσμοί είναι ισχυροί και σ’αυτό συμβάλλει η καθολική θρησκεία, άρα υποθέτω ότι απλά είναι τρόπος ζωής να βρίσκεται κανείς κοντά στο σπίτι του, μέσα στο σπίτι του, έξω στην αυλή του και δίπλα στους γειτόνους.

{gallery}mesogeios{/gallery}


Στο νησί του Έλβα, οι οικισμοί είναι πάντα σε πρώτο πλάνο και η ακτογραμμή απλώς το φόντο. Είχα την αίσθηση ότι η θάλασσα ήταν κάπως παραπονεμένη όταν αγνάντευα το Τοσκανικό Αρχιπέλαγος. Πάνε στη θάλασσα για να κάνουν μπάνιο και μετά να φύγουν, να γυρίσουν στο σπίτι, πίσω στο χωριό.
Δε μένεις στην παραλία, στα παράλια, κατά μήκος της ακτογραμμής.

Επιστρέφεις.
Επιστρέφεις στους αγρούς, σε πυκνή βλάστηση.
Και μέσα σου μαλώνεις, τι να θαυμάσω λες τους αμπελώνες και τις πεδιάδες ή το πέλαγος;

Εν πάση περιπτώση όπως και να χει τα λιμανάκια δεν είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα, δε θα ‘λεγα ότι σφύζουν από ζωή και λίγο μετά το σούρουπο τα πάντα ηρεμούν. Αν βρεις καμιά pub ή κάποιο καφέ αυτό θα είναι στο εσωτερικό των ιστορικών κέντρων του Portoferraio ή του Azzuro.

Η θάλασσα όμως έχει μείνει στο μυαλό μου και στα χείλη μου. Το λαμπύρισμα να ναι η παρτιτούρα, και ο παφλασμός,  η απολαυστική νότα.
Μόνο για κείνη πήγα στον Έλβα και για τη φαντασίωση που μου πρόσφερε η ιστορική προσωπικότητα του Ναπολέοντα όταν εξορίστηκε εκεί για εννέα μήνες.
Για τόπο αυτοεξορίας πάντως τον συστήνω. Όχι πολύ σκληρή αυτοεξορία, ήπια και με όλες τις δυνατότητες ολικής επαναφοράς.

Ελένη Δ. Πανάγου