Ντοκιμαντέρ, που παρακολουθεί τη ζωή και την καριέρα του Κυριάκου Ελευθερίου, ενός καταξιωμένου δασκάλου Κουνγκ Φου. Μέσα από συνεντεύξεις, αρχειακό υλικό και εντυπωσιακές σκηνές προπόνησης, η ταινία εξερευνά την ιστορία του Κουνγκ Φου, στην Ελλάδα και ταυτόχρονα την προσωπική ματιά και φιλοσοφία του Κυριάκου Ελευθερίου.
Το ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει έναν κόσμο, που πολλοί Έλληνες αγνοούν, παρουσιάζοντας το Κουνγκ Φου όχι μόνο ως μια πολεμική τέχνη, αλλά και ως φιλοσοφία ζωής. Μέσα από την ιστορία και κυρίως την αφήγηση του Ελευθερίου, κατανοούμε τη σημασία του Κουνγκ Φου, και τις επιδραστικές του παραμέτρους, στην προσωπική ανάπτυξη, τη σωματική ευλυγισία, την ευεξία, μα πάνω από όλα την πνευματική διαύγεια.
Η ταινία ακολουθεί μια γραμμική χρονολογική αφήγηση, ξεκινώντας από τα πρώτα βήματα του Κυριάκου Ελευθερίου, και τον αθλητικό του πλουραλισμό, πριν ακόμη ο ίδιος «δέσει» στο Κουνγκ Φου, εξελίσσοντάς το, τελικά, όχι μόνον ως άθλημα, αλλά και ως δυναμική πρόταση τρόπου ζωής. Αυτή λοιπόν η γραμμική δομή, είναι η κλασική αφήγηση που βοηθά το θεατή να κατανοήσει την εξέλιξη της βιογραφίας της προσωπικότητας του Ελευθερίου, αλλά και της ωρίμανσης της τέχνης του, μέσα από τις δεκαετίες που την υπηρετεί.
Το Κουνγκ Φου σίγουρα είναι μια πολεμική τέχνη, ωστόσο σε κάθε πολεμική τέχνη εμπεριέχονται δυο ισότιμες αν και αντιδιαμετρικές συνιστώσες. Η μία στοχεύει στην άμυνα, η άλλη στην επίθεση. Στην εξίσωση αυτή, μπαίνει η φιλοσοφία ζωής του δάσκαλου Ελευθερίου. «Τα όπλα είναι επικίνδυνα ακόμη και για την άμυνα…».
Με μια απαράμιλλη ηρεμία, ο Ελευθερίου διδάσκει κυρίως την αυτοσυγκράτηση και την πειθαρχία, σε ένα άθλημα, που μέσα από τις δεκαετίες εξελίσσεται και αργά αργά ενσωματώνεται στην ελληνική κουλτούρα, προσφέροντας ένα μοναδικό συνδυασμό μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Ο δοκιμασμένος ντοκιμαντερίστας, Χρήστος Καρακάσης επιλέγει μια λιτή προσέγγιση στο θέμα του, συνδυάζοντας -εκτός των αφηγήσεων- πλάνα της φύσης, με σκηνές των προπονήσεων. Άλλωστε, η τέχνη του Κουνγκ Φου, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της φύσης και της προέκτασής της στην κινέζικη φιλοσοφία. Η ματιά του Καρακάση και ο φακός του, ακολουθούν τον Ελευθερίου, με «στενά» και άλλοτε πολύ κοντινά κάδρα, αποκαλύπτοντας, μέσα από τους ιδιωματικές του εκφράσεις, την αφοσίωση στην τέχνη του και το πάθος του για την εξάπλωσή της. Οι αργές κινήσεις και τα επίσης κοντινά, στα πρόσωπα των μαθητών, τονίζουν τη συγκέντρωση και την πειθαρχία που απαιτεί το Κουνγκ Φου, ενώ οι μετρημένες εξωτερικές σκηνές, ενισχύουν την άποψη του δάσκαλου, για τον έλεγχο της πνευματικής ιδιοκτησίας του κάθε αθλούμενου και τη στενή σχέση της με τον έξω κόσμο.
Η ταινία κλείνει με ένα γενικό πλάνο, υποστηριζόμενο από την αργή εξαιρετική αφηγηματική σύνθεση του Δήμου Σταθούλη, κοιτάζοντας προς στην απεραντοσύνη της πράσινης φύσης, με σχηματισμένο ένα ουράνιο τόξο, στην κάτω άκρη του οποίου, κρύβεται ένα σακουλάκι με χρυσό. Όχι όμως το χρυσό που επιδιώκουν όλοι, αλλά το χρυσό του εσωτερικού μας κόσμου.
Ένα ντοκιμαντέρ που υπερθεματίζει στη σημασία της αυτοσυγκράτησης, της υπομονής, της συνεχούς προσπάθειας, αλλά και της κατάκτησης του κόσμου μας, και ότι πλάθεται κάτω από την επιφανειακή κάλυψη του δέρματος.
Κώστας Κωνσταντινίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ)