Η Μαρία Πέτρου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε στη σχολή Βακαλό. Είναι συντηρήτρια και κατασκευάστρια πολλών αντικειμένων τέχνης, συγγραφέας και μεταφράστρια, μέλος της Αθηναϊκής Λέσχης Επιστημονικής Φαντασίας (ΑΛΕΦ) και της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ).
Tί ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον κόσμο βιβλίου;
Δεν μπορώ να πω ότι με ώθησε κάτι. Από παιδί, διάβαζα κι έγραφα. Έχω πάντα στην τσάντα μου ένα βιβλίο, για να διαβάζω σε μετρό, λεωφορεία, καφετερίες, αίθουσες αναμονής γιατρών κ.α. Και μια καλά οργανωμένη βιβλιοθήκη (με εκατοντάδες βιβλία) όπου βρίσκω αμέσως αυτό που θέλω.
Εδώ και πολλά χρόνια διαβάζω σχεδόν αποκλειστικά λογοτεχνία του φανταστικού, με προτίμηση στον τρόμο., στα πρωτότυπα Αγγλικά βιβλία.
Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο τίτλο στο τελευταίο σας βιβλίο Οι γάτες της Αφρικής
Δεν τον επέλεξα. Ήρθε και με βρήκε.
Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης σας για το νέο σας βιβλίο που έχει τίτλο Οι γάτες της Αφρικής
Ως ανωτέρω. Η ιστορία ήρθε και με βρήκε, όπως οι περισσότερες από τις ιστορίες μου. Ελάχιστες φορές έχω πει ‘Α, τώρα θα γράψω αυτό’, και σχεδόν πάντα μου βγαίνει αλλιώς. Συνήθως ξεκινούν από την κλασική ερώτηση ‘What if?’ Δηλαδή, τι θα γινόταν αν… Η ιστορία είναι κάτι που έχει τη δική του ζωή, και πολλές φορές ‘ήρωες’ που υποτίθεται ότι έχουν διακοσμητικό ρόλο και δεν θα εμφανιστούν περαιτέρω, απαιτούν να γίνουν πραγματικά ‘ήρωες’, άτομα που θα παίξουν κάποιον σημαντικό ρόλο, που δεν τον είχα σκεφτεί. Αυτό είναι μια μεγάλη απόλαυση. Ο σπόρος μπορεί να είναι δυο τυχαίες λέξεις ή ένας άσχετος τίτλος, να κοιμάται για χρόνια, όμως κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα του. Συνηγορώ με την άποψη κάποιων σπουδαίων συγγραφέων που, σε δοκίμια περί γραφής, υποστηρίζουν ότι το έργο είναι σαν ένα απολίθωμα που σιγά-σιγά αρχίζεις να το ξεθάβεις πολύ προσεκτικά, όπως οι αρχαιολόγοι , και θα είσαι τυχερός αν καταφέρεις να ξεθάψεις ένα σχετικά μεγάλο μέρος του.
Ποιο είναι το αντικείμενο του βιβλίου σας και σε ποιους απευθύνεται κυρίως;
Είναι τρεις εβδομάδες από τη ζωή μιας μοναχικής γυναικάς που συναντά ένα παράξενο ζευγάρι, μια καθηγήτρια ανθρωπολογίας και τη γάτα της, με φόντο μια ασταμάτητη χιονόπτωση, και η ζωή της αναστατώνεται. Νομίζω ότι απευθύνεται στους πάντες. Παρ’ ότι ανήκει στον χώρο του φανταστικού, μπορεί να διαβαστεί και από αναγνώστες μέινστρημ. Και φυσικά από τους γατόφιλους.
Τι είναι αυτό που σας έκανε να ξεκινήσετε τη συγγραφή του βιβλίου;
Η ανάγκη.
Οι ιστορίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο σας αναφέρονται αποκλειστικά σε μυθιστορηματικά γεγονότα ή εμπεριέχουν και βιωματικά στοιχεία;
Σε αυτή την ιστορία, όπως και σε αρκετά άλλα διηγήματά μου -όμως όχι όλα- υπάρχουν βιωματικά στοιχεία. Οι περισσότεροι συγγραφείς κανιβαλίζουν τον εαυτό τους, λίγο ή πολύ.
Θα μας αναφέρετε κάποια αγαπημένα σας βιβλία και τους λόγους που σας έκαναν να τα αγαπήσετε;
1. ‘Το Πάθος’ της Ζανέτ Γουίντερσον. 1987, Ελληνική έκδοση 1989. Το πιο αγαπημένο μου. Μια μαγική ιστορία φανταστικού, αναπόδοτων ερώτων, και υπερφυσικού, που εκτυλίσσεται το 1800, από την εκστρατεία του Ναπολέοντα στη Ρωσία μέχρι τη κατακτημένη Βενετία. Σε απρόσμενα πολύ καλή ελληνική μετάφραση.
2. ‘Perdido Street Station’ του China Mieville. Το απόλυτο βιβλίο της δεκαετίας του 2000, σάρωσε όλα τα βραβεία, ο πρώτος ανανεωτής του φανταστικού/τρόμου μετά τον θεό Clive Barker της δεκαετίας του 1980. Steampunk, πολιτικό, δυστοπικό, τραγικό, με πρωτοφανή κοσμοπλασία, πολύ πικρό. Επιτελούς, οι κακοί δεν τιμωρούνται και οι καλοί τραβάνε τα πάνδεινα χωρίς ελπίδα. Ένα τούβλο 850 σελίδων. Το έχω διαβάσει τουλάχιστον 5 φορές και λέω να το ξαναπιάσω. Κανείς δεν τόλμησε να το μεταφράσει.
3. ‘Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ’ του Φ.Σ. Φιτζέραλντ. (Πρώτη έκδοση 1925.) Το διάβασα 14 χρονών και άλλαξε τη ζωή μου. Η εμμονή, η επιμονή, η λαχτάρα για κάτι που δεν είναι δυνατόν να ευοδωθεί, όμως ο ήρωας επιμένει απεγνώσμενα, για κακή του τύχη.
4. Η νουβέλα του Michael Marshall Smith ‘Foreign Bodies’. (Και όχι μόνο) 1996. Μια στοιχειωμένη, σκληρή ιστορία υπερφυσικού τρόμου που μιλάει για την εμμονή και την εκδίκηση και τις γάτες. Ο συγγραφεύς έχει μια εμπάθεια για τη γυναικεία ψυχή (και την κακομεταχείρισή της ψυχολογικά) που δεν έχω ξαναδεί σε άλλον.
5. ‘Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα’ του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ. Σάτιρα της Σταλινικής Μόσχας, ο Σατανάς αυτοπροσώπως σκάει και τα κάνει όλα μπάχαλο, μια κατανόηση της αινιγματικής προσωπικότητας του Πόντιου Πιλάτου, κι ένας ερωτάς για τον οποίο αξίζει να πουλήσεις την ψυχή σου στον διάβολο. Θα ήθελα να το δω ταινία σκηνοθετημένη από τον Σπήλμπεργκ και τον Φελλίνι μαζί.
6. ‘Το Ζεν και η Τέχνη της Συντήρησης της Μοτοσυκλέτας’ του Ρόμπερτ Πίρσινγκ. Ελληνική έκδοση 1990. Δύσκολο. Μια στοιχειωμένη ιστορία που, εκτός από τα απολαυστικά κατσαβιδιάσματα για τους ορκισμένους μηχανόβιους, μιλάει για τη σύμπτυξη τη τεχνολογίας και της τέχνης, και για έναν άνθρωπο που προσπαθεί να ορίσει φιλοσοφικά (μα δεν τα καταφέρνει) τη φευγαλέα έννοια της ‘ποιότητας’. Δεν είναι το πιο αγαπημένο μου, ούτε το πιο ωραίο κλπ, όμως είναι το ΣΗΜΑΝΤΙΚΌΤΕΡΟ βιβλίο που έχω διαβάσει. Μακάρι να μπορούσα να εφαρμόσω κάποια απ’ αυτά που λέει. Κατά σατανική σύμπτωση, έγινα φίλη με την γυναίκα που το είχε μεταφράσει, πολλά χρόνια μετά.
7. Το διήγημα του Ray Burberry ‘The Fog Horn’ 1953 (και όλα τα άλλα του αλλά αυτό είναι το top). Το πιο συγκινητικό και συγκλονιστικό διήγημα που έχω διαβάσει ποτέ, η μοναξιά και η απόγνωση πέρα απ’ την ανθρώπινη σκέψη, άλλογη, και γι αυτό πιο τραγική. Ο απόλυτος ανανεωτής των κλασικών ιστοριών Ε.Φ., φάνταζυ, μαγείας και τρόμου, πολιτικός, άρχισε να εκδίδει το 1940 κι έχει επηρεάσει ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ στον χώρο του φανταστικού. Με τεράστιο έργο διηγημάτων, μυθιστορημάτων, ποιημάτων, σεναρίων για μεγάλους σκηνοθέτες, θεατρικών έργων, σκηνοθεσίας, σκηνογραφίας, κι ότι άλλο φανταστεί κανείς.
8. Το διήγημα του Φριτς Λάιμπερ ‘Το κορίτσι με τα πεινασμένα μάτια’ 1949 μια πολύ ανατριχιαστική ιστορία που μιλάει, από τότε, για τη χειραγώγηση της μάζας μέσω εικονικών προτύπων. κατανάλωσης και διαφήμισης.
9. ‘Danse Macabre’ του Stephen King, 1991, αμετάφραστο, όνειρο ζωής να το μεταφράσω. Το απόλυτο δοκίμιο για τα αρχέτυπα, την επίδραση στην κουλτούρα και τις μάζες, την πολιτική και τη σημειολογία που κουβαλούν τα βιβλία, ταινίες, τηλεοπτικές προσαρμογές, και γενικά η λογοτεχνία φανταστικού, Ε.Φ. και τρόμου.
Οι αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι ο Michael Marshall Smith, ο Stephen King, ο John Connolly, ο Ray Burberry, ο Simon R. Green, ο Neil Gaiman και η Tanith Lee.
Τι ετοιμάζω: Προσπαθώ να ισορροπήσω δύο συλλογές διηγημάτων φανταστικού και μισό μυθιστόρημα.
Έκλεισα την πόρτα κι ακούμπησα πάνω της. Ένα κύμα ναυτίας με σάρωσε για μια στιγμή κι αμέσως αποτραβήχτηκε. Όμως θα ξαναρχόταν. Κοίταξα γύρω μου με αγριεμένα μάτια. Στο σαλόνι φτερούγιζαν χιονονιφάδες που έμπαιναν απ’ το ανοιχτό παράθυρο. Ο άνεμος σφύριζε και τις στροβίλιζε κι έτριζαν σαν στατικός ηλεκτρισμός και λαμπύριζαν στο λιγοστό φως. Το σπίτι ήταν ψυγείο. Ανατρίχιασα ολόκληρη. "Μα πώς άνοιξε το παράθυρο;" αναρωτήθηκα. το περβάζι του είχε στοιβαχτεί ήδη χιόνι, και πάνω του υπήρχαν μικρές λακουβίτσες. Δεύτερο κύμα ναυτίας με χτύπησε. Μόλις υποχώρησε πέρασα τρέχοντας το σαλόνι και μπήκα στην κρεβατοκάμαρα. Ακούμπησα πάλι στην πόρτα κι έκλεισα τα μάτια μου. Όταν τα ξανάνοιξα είδα μια μαύρη γάτα πάνω στο κρεβάτι μου. Τα γόνατά μου κόπηκαν, και κάποιος έσβησε τα φώτα.
ISBN 978-618-5268-00-8
Μαρία Πέτρου
Έτος Έκδοσης: 2016
Σελίδες 60
Η Μαρία Πέτρου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε στη σχολή Βακαλό. Είναι συντηρήτρια και κατασκευάστρια πολλών αντικειμένων τέχνης, συγγραφέας και μεταφράστρια, μέλος της Αθηναϊκής Λέσχης Επιστημονικής Φαντασίας (ΑΛΕΦ) και της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ). Έζησε πολλές περιπέτειες γυρίζοντας επί είκοσι χρόνια όλη την Ελλάδα, ως ερευνήτρια πεδίου της Ελληνικής χλωρίδας. Έγραψε τον πρώτο παγκο-σμίως πλήρη οδηγό πεδίου για τα ορχεοειδή της χώ-ρας μας ‘Οι Ορχιδέες της Ελλάδας’, με φωτογραφίες του γνωστού φωτογράφου φύσης Νίκου Πέτρου, που εκδόθηκε στα Ελληνικά το 2009, και στα Αγ-γλικά το 2011 σε δική της μετάφραση, και τη συλ-λογή διηγημάτων φανταστικού ‘Η Αποτυχημένη Πριγκίπισσα και Άλλες Ιστορίες με Κακό Τέλος’ με το ψευδώνυμο Maria Stone, που εκδόθηκε το 2010, από τις εκδόσεις ΚΟΑΝ. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για την Ελληνική ορχιδεοχλωρίδα στo ένθετο ‘7 η-μέρες’ της εφημερίδας Καθημερινής, στο περιοδικό Γαιόραμα και στο περιοδικό της ΕΕΠΦ ‘Η Φύση’, καθώς και στο έγκριτο γερμανικό επιστημονικό πε-ριοδικό Journal Europäischer Orchideen (JEO). ¬-Μετέφρασε, μεταξύ άλλων, το Travel Book του οί-κου Lonely Planet. Διηγήματά της έχουν παρουσια-στεί στα Λογοτεχνικά Εργαστήρια της ΑΛΕΦ. Ένα απ’ αυτά, ‘Για να Σώσουμε τον Κόσμο, και τη Γάτα’ δημοσιεύθηκε στη γερμανική ανθολογία επιστημο-νικής φαντασίας ‘Around the World in More Than 80 SF-Stories’ το 2016.