Αρχίζουν στον κινηματογράφο Τριανόν Filmcenter οι προβολές του αφιερώματος: "Συναντήσεις της Λογοτεχνίας με το Σινεμά".

Με έναν νέο κύκλο προβολών αρχίζουν το Σάββατο 18 Νοεμβρίου στον κινηματογράφο Τριανόν Filmcenter (Πατησίων & Κοδριγκτώνος) οι φετινές "Συναντήσεις της Λογοτεχνίας με το Σινεμά", που διοργανώνουν από κοινού το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου -στο πλαίσιο της Κινηματογραφικής Λέσχης- και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου.

Δεσποινίς Τζούλια του Alf Sjoberg στο Τριανόν Filmcenter το Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2006, ώρα: 3.30 μ.μ.
Μετά την ταινία συζητάει με το κοινό ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Εσπίριτου.

Δεσποινίς Τζούλια

Σκηνοθεσία: Alf Sjoberg
Σενάριο: Alf Sjoberg (από το θεατρικό έργο του August Strindberg)
Φωτογραφία: Goran Strindberg
Σκηνικά, κουστούμια: Bibi Lindstrom
Πρωτότυπη μουσική: Dag Wiren
Μοντάζ: Lennart Wallen
Παραγωγός: Rune Waldekranz
Παραγωγή: Sandrews Films (Α/Μ, 90', Σουηδία 1951).

Με τους:

• Ανίτα Μπιόρκ (Τζούλια)
• Ουλφ Πάλμε (Γιαν)
• Μάρτα Ντορφ (Κριστίν, αρραβωνιαστικιά του Γιαν)

Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών 1951

Θεατρικό: Δεσποινίς Τζούλια

^{August Strindberg (Αύγουστος Στρίντμπεργκ), μετ. Πέλος Κατσέλης. Αθήνα: Δωδώνη, χ.χ., σελ. 101.
August Strindberg (Αύγουστος Στρίντμπεργκ), μετ. Μαργαρίτα Μέλμπεργκ. Αθήνα: Νεφέλη, 1996, σελ. 145.}

Μια πρωτοποριακή, ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα, κινηματογραφική προσέγγιση του διάσημου έργου του Στρίντμπεργκ (1888). Ο Αλφ Σιέμπεργκ (δάσκαλος του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν) ενώ διατηρεί την ενότητα του θεατρικού χώρου (ένα μοναδικό ντεκόρ του κήπου και του πύργου) όπου δρουν μόλις τρία πρόσωπα (η Δεσποινίς Τζούλια, ο αμαξάς Γιαν και η μαγείρισσα, αρραβωνιαστικιά του τελευταίου), καταφέρνει να ξεπεράσει τα δεσμά της θεατρικής δραματουργίας και να κάνει ένα πρωτότυπο κι αυθεντικά κινηματογραφικό έργο.

Η ταινία, με κεντρικό χρονικό άξονα τη νύχτα του Άι-Γιάννη (μια τυπικά αισθησιακή σουηδική γιορτή), έχει συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν που υλοποιούνται μ' έναν ιδιόμορφο τρόπο: η κάμερα αφήνει τα πρόσωπα του παρόντος, μετακινείται μέσα στον ίδιο χώρο και χωρίς (υποτίθεται) να κάνει cut, ξαναβρίσκει τα ίδια πρόσωπα σε παρελθόντα χρόνο. Σε άλλες σκηνές ο ίδιος χρονικός τρόπος περάσματος αφορά το μέλλον, καταστάσεις που η ηρωίδα φαντάζεται ότι θα συμβούν. "Η χρονική πολλαπλή αξία που πραγματοποίησε ο Σιέμπεργκ έχει εκπληκτική εκφραστική δύναμη.

Το ανακάτεμα  των χρόνων εξηγείται από το γεγονός ότι ο Γιαν και η Τζούλια σκέπτονται. Η εκτύλιξη της ταινίας μοιάζει πάρα πολύ με το ρεύμα της συνείδησης, όπου οι εξωτερικές πραγματικές αντιλήψεις και οι ψυχικές συγκινήσεις που πηγάζουν από την ιστορία του ατόμου, εγγράφονται στο ίδιο πλάνο της ζωντανής συνείδησης." (Μαρσέλ Μαρτέν, Η γλώσσα του κινηματογράφου)

Η αισθητική πρωτοτυπία της ταινίας, ο υπολανθάνων ερωτισμός της ("τολμηρός" για τα δεδομένα της εποχής) και οι πολύ καλές ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών, την κατέστησαν διεθνή επιτυχία και της χάρισαν το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες (εξ ημισείας με το Θαύμα στο Μιλάνο), ενώ εύγλωττη είναι η επιρροή της σε ένα έργο όπως οι Άγριες φράουλες του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, που υιοθετεί την ίδια ρευστότητα του χωροχρόνου.

^{Μπάμπης Ακτσόγλου}

Επόμενη προβολή του κύκλου:
Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2006: Η Χρυσομαλλούσα, του Τώνη Λυκουρέση (Ελλάδα, 1978)