Γεννήθηκε στην Αθήνα.
Σπούδασε Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ρώμης La Sapienza. Εργάστηκε ως εκπαιδευτικός για δώδεκα χρόνια, ενώ από το 2002 έως το 2006 εργάστηκε ως Διευθύντρια Σύνταξης στο συνδρομητικό περιοδικό Προθήκη. Από τον Ιούλιο του 2006 είναι Διευθύντρια Σύνταξης της Διαδικτυακής Πολιτιστικής Πύλης Koyinta Art Magazine.

Από το 1997 ασχολείται επαγγελματικά με τη συγγραφή μυθιστορημάτων και από το 1999 με τη συγγραφή τηλεοπτικών σεναρίων. (Είναι μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος από το 2006).Επίσης είναι από το 1991 υπεύθυνη οργάνωσης και συντονισμού (μαζί με τους Μιχάλη Γκλιάτη και Λαμπρινή Παπαδημητρίου)της θεατρικής ομάδας ΚΟΥΙΝΤΑ Νέου Ψυχικού.

www.mariannakyriakakh.wordpress.com

Εργογραφία:

Τηλεόραση

Πρωτοσέλιδος μπελάς, κωμωδία 18 επεισοδίων σε σκηνοθεσία Σταύρου Στάγκου, σενάριο σε συνεργασία με την Δήμητρα Ζαχαρή, Alpha, 2000-01


Βιβλία

Οι ρίζες, διήγημα ενταγμένο στη συλλογή Ταξίδια στον κόσμο, τη μνήμη και τη φαντασία,
Εκδόσεις Υπερόριος, Αθήνα, 2004
Πέρα απ’ το φως των αστεριών, μυθιστόρημα, Εκδόσεις Αρχιπέλαγος, Αθήνα, 2001
Λίγο πριν ξεγελάσουμε τη μοίρα μας, μυθιστόρημα, Εκδόσεις Αρχιπέλαγος, Αθήνα, 1999
Η Κατάρα των Μοντεβέρντι, μυθιστόρημα, Εκδόσεις Αρχιπέλαγος, Αθήνα, 1998

Επιμέλεια Κειμένων

Μεταγραφή στη Νεοελληνική Γλώσσα του βιβλίου «Το Δημόσιο Δίκαιο στην Ελλάδα την Εποχή της Τουρκοκρατίας», του Νίκου Μοσκοβάκη, Εκδόσεις Αρχιπέλαγος, Αθήνα 1998.
Εισαγωγή, επιμέλεια κειμένου και έκδοσης του έργου «Ερωτόκριτος» του Βιτσέντζου Κορνάρου, Εκδόσεις Μ.Πιτσιλίδης, Ιανουάριος 2007

Μεταφράσεις
Μεταφράσεις θεατρικών έργων των ιταλών συγγραφέων Antonella Zucchini, Paolo Capelloni, Oreste De Santis, Claudio Salomoni

Περίληψη
Η Ελίζα Βεργή-Ζαφειρίου, σχεδιάστρια κόμικς, ζει εδώ και τρία χρόνια ευτυχισμένη στο πλευρό του δευτέρου συζύγου της, του δικηγόρου Πέτρου Ζαφειρίου. Ένα βράδυ εισβάλλει στο σπίτι της και στη ζωή της ο πρώην άντρα της, ο συγγραφέας Παύλος Αλεξάνδρου, αναζητώντας καταφύγιο καθώς τον κυνηγούν οι δολοφόνοι της πρώην ερωμένης του, στης οποίας το φόνο υπήρξε ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας.
Η επανεμφάνιση του Παύλου γίνεται αφορμή για να διαπιστώσει η Ελίζα πως αφενός ο γάμος της με τον Πέτρο δεν είναι τόσο ευτυχισμένος όσο εκείνη νομίζει και αφετέρου ότι στον έγγαμο βίο τίποτα δεν είναι αυτονόητο.

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Είδος:Ρομαντική κωμωδία
Σκηνικό: 1 (ατελιέ-καθιστικό σπιτιού)
Ρόλοι: 1 γυναικείος / 4 ανδρικοί


Λίγα λόγια για το έργο
Πρόκειται για μια ρομαντική κωμωδία που περιστρέφεται ανάλαφρα γύρω από το πρόβλημα της συζυγικής απιστίας. Ένα πρόβλημα που εμφανίζεται συνήθως όταν ο έρωτας που ένωσε το ζευγάρι φθαρεί από την καθημερινότητα ή πληγεί από την ψευδαίσθηση ότι ο γάμος ως θεσμός εξασφαλίζει αυτεπάγγελτα στο ζευγάρι μια ειρηνική και ειλικρινή συμβίωση.

Με αυτή την ψευδαίσθηση ζει η ηρωίδα του έργου, η οποία δεν συνειδητοποιεί πόσο μπορεί να βλάπτει το γάμο της η πλήρης αφοσίωσή της στη δουλειά της και στο χτίσιμο μιας επιτυχημένης καριέρας. Το ίδιο λάθος είχε κάνει στον πρώτο της γάμο, το ίδιο κάνει και στο δεύτερο και είναι απόλυτα ήσυχη με τη συνείδησή της. Άλλωστε τιμά υπέρ του δέοντος την έβδομη εντολή. «Ου μοιχεύσεις», λέει η εντολή και η ηρωίδα θεωρεί ασυγχώρητο σφάλμα τη συζυγική απιστία. Γι’ αυτό χώρισε χωρίς δεύτερη σκέψη τον πρώτο της άντρα όταν τον έπιασε να την απατά. Και δεν πέρασε ούτε για μια στιγμή  από το μυαλό της πως, έστω κι αν η ίδια ήταν πιστή σύντροφος, είχε κι εκείνη το δικό της μερίδιο ευθύνης στο πρώτο αποτυχημένο γάμο της. Έτσι ξαναπαντρεύτηκε χωρίς να αλλάξει καθόλου τις αντιλήψεις της περί συζυγικής ζωής και κυρίως τις συνήθειές της.

Τα αποτελέσματα δεν μπορεί παρά να είναι προδιαγεγραμμένα. Φαίνεται πως οι άνθρωποι μπορεί να επαναλαμβάνουν συχνά τη ρήση «Η ιστορία επαναλαμβάνεται», αλλά σχεδόν κανείς δεν συνειδητοποιεί ότι μπορεί να τον αφορά άμεσα.

Η παρούσα κωμωδία παρουσιάζει το θέμα της συζυγικής απιστίας κυρίως από την πλευρά της απατημένης συζύγου που χωρίς να το καταλαβαίνει απατάει τον σύντροφό της με τη δουλειά, παραμελώντας το έτερόν της ήμισυ. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως όταν ο σύζυγος αναζητά σε άλλη αγκαλιά παρηγοριά είναι άμοιρος ευθυνών. Όταν ένας γάμος δεν πάει καλά, φταίνε πάντα και τα δύο συμβαλλόμενα μέρη. Γι’ αυτό ίσως χρειάζεται μια δεύτερη σκέψη πριν τιναχτεί στον αέρα η ζωή ενός ζευγαριού.

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

1.    Παύλος Αλεξάνδρου, ετών 37, συγγραφέας παιδικών βιβλίων, πρώην σύζυγος της Ελίζας.
2.    Ελίζα Βεργή- Ζαφειρίου, 35 ετών, σχεδιάστρια κόμικς
3.    Πέτρος Ζαφειρίου,ετών 42, δικηγόρος, νυν σύζυγος της Ελίζας
4.    Δημήτρης Γεωργιάδης, ετών 40, εκδότης της Ελίζας και του Παύλου
5.    Διαρρήκτης, ετών 30

Ο ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Πράξη Α΄
Εικόνα πρώτη: Στο ατελιέ της Ελίζας, Σάββατο βράδυ του Οκτώβρη
Εικόνα δεύτερη:Το ίδιο, νωρίς το επόμενο πρωί.

Πράξη Β΄
Εικόνα Τρίτη: Το ίδιο, αργά το απόγευμα,  δυο εβδομάδες αργότερα.
Εικόνα τέταρτη: Το ίδιο, αργά το ίδιο βράδυ.

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ

ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΩΤΗ

ΑΘΗΝΑ. Στο ατελιέ της Ελίζας. Ένα καλοκαιρινό βράδυ, στις 12.30 μ.μ. Σάββατο προς Κυριακή. Στο σκοτεινό δωμάτιο, ανάβει ένας αναπτήρας που ρίχνει αχνό φως στο πρόσωπο ενός νέου άντρα. Ο Παύλος, ντυμένος στα μαύρα, ανάβει ένα τσιγάρο και ξανασβήνει τον αναπτήρα του. Η καύτρα του τσιγάρου πληροφορεί τους θεατές για τις κινήσεις του. Μόλις φτάνει στο βάθος του δωματίου ακούγονται από δεξιά ομιλίες. Ο Παύλος κοιτάει δεξιά κι αριστερά σαν χαμένος, ψάχνοντας να βρει μέρος να κρυφτεί. Βγαίνει στη βεράντα και κρύβεται στο μεγάλο βαρέλι που βρίσκεται μπροστά του. Στο δωμάτιο μπαίνουν από δεξιά η Ελίζα και ο Πέτρος. Ο Πέτρος βρίσκει το διακόπτη του ηλεκτρικού και αμέσως το δωμάτιο φωτίζεται.

ΕΛΙΖΑ:(αναστενάζει προχωρώντας προς το κέντρο του δωματίου) Επιτέλους σπίτι μας! Ένα ακόμη βαρετό δείπνο στο σπίτι του Άλκη και θα πεθάνω από πλήξη.
ΠΕΤΡΟΣ: Αν και φίλος μου, ομολογώ πως ως οικοδεσπότης απέτυχε οικτρά.
ΕΛΙΖΑ: Δεν μου κάνει εντύπωση που όλος ο δικηγορικός σύλλογος τον φωνάζει «χασοδίκη». Αν αγορεύει όπως οργανώνει σπιτικές συγκεντρώσεις….
ΠΕΤΡΟΣ: Τώρα υπερβάλλεις…απλά είναι ακόμη καινούριος στο επάγγελμα …Όμως τι ανάγκη έχει;…Μεγαλοδικηγόρος ο πατέρας του κι ο πεθερός του…δε θα πεινάσει… (αντιλαμβάνεται τη μισάνοικτη πόρτα)Πάλι ανοιχτή η μπαλκονόπορτα; (κάνει να την κλείσει) Κάποια μέρα θα γυρίσουμε και δεν θα βρούμε ούτε πόμολο.
ΕΛΙΖΑ: Τρελάθηκες; Τι πας να κάνεις;
ΠΕΤΡΟΣ: Να την κλείσω.
ΕΛΙΖΑ: (μπαίνει ανάμεσα στον Πέτρο και την μπαλκονόπορτα) Μόνο πάνω απ’ το πτώμα μου.
ΠΕΤΡΟΣ: Ελίζα, σύνελθε, δεν γίνεται να κοιμηθώ αφήνοντας το σπίτι μου στη διάθεση των κλεφτών και των αρματολών του προαστίου.
ΕΛΙΖΑ:Ναι, άλλο δε θέλουν οι κλέφτες από το να καιροφυλακτούν πότε θα πας εσύ για ύπνο, για να σου κλέψουν τα πόμολα!
ΠΕΤΡΟΣ: Μην αστειεύεσαι Ελίζα μ ’αυτά τα πράγματα. Η Αθήνα δεν είναι πια η προσωποποίηση της αθωότητας που βλέπουμε στις ελληνικές ταινίες. Ξεπέρασε και το Σικάγο, σου λέει. (αποφασιστικά)Γι’ αυτό τέρμα τα ανοικτά παράθυρα όταν κοιμόμαστε.
ΕΛΙΖΑ: Αστειεύεσαι, και η κλειστοφοβία μου;
ΠΕΤΡΟΣ: Την προτιμώ από το να μας νοικοκυρέψουν…
ΕΛΙΖΑ: Προτιμάς να πεθάνω από το να απαρνηθείς το βίτσιο σου;…
ΠΕΤΡΟΣ: Δεν θα με πεις τώρα και βιτσιόζο που θέλω να περιφρουρήσω την περιουσία μου! Οι κλοπές αποτελούν πια ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, πρέπει να προφυλάξουμε τους εαυτούς μας με κάθε τρόπο κι όχι να προκαλούμε την τύχη μας αφήνοντας ανοικτές μπαλκονόπορτες. Κι έπειτα νομίζω ότι το πρόβλημά σου παρά έχει οξυνθεί…Πρέπει  να συμβουλευτείς έναν ψυχολόγο.
ΕΛΙΖΑ: Κι άλλο; Έχω γυρίσει όλα τους ψυχοθεραπευτές της επικράτειας και δεν έγινε τίποτα. Μόλις βρεθώ σε κλειστό χώρο, λιποθυμώ.
ΠΕΤΡΟΣ: Κάποια λύση θα  υπάρχει.
ΕΛΙΖΑ: Μπορεί. Μέχρι όμως να βρεθεί, τα παράθυρα θα μείνουν ανοικτά.
ΠΕΤΡΟΣ: Και οι κλέφτες;
ΕΛΙΖΑ: Άσ’ τους να αλωνίζουν.
ΠΕΤΡΟΣ: Μην αστειεύεσαι. Ο κλοιός έχει αρχίσει να στενεύει γύρω μας. Χθες ακόμη άνοιξαν το διαμέρισμα του ειρηνοδίκη στη γωνία...
ΕΛΙΖΑ: Και τι θες να κάνω Πέτρο, να πεθάνω επειδή άνοιξαν το σπίτι του Ειρηνοδίκη στη γωνία; Έχω σοβαρό πρόβλημα. Γιατί δεν το καταλαβαίνεις;
ΠΕΤΡΟΣ: Πολύ καλά. Τότε θα βάλω έναν ντετέκτιβ για να φυλάει το σπίτι.
ΕΛΙΖΑ: Βάλε και τσολιά. Πήγαινε τώρα να κοιμηθείς κι άσε με κι εμένα να κάνω τη δουλειά μου…
ΠΕΤΡΟΣ: Πάλι δουλειά!
ΕΛΙΖΑ: Πάλι. Κάναμε μια συμφωνία και οφείλεις να την τηρήσεις.
ΠΕΤΡΟΣ: Μα…
ΕΛΙΖΑ: Πέτρο, μη με νευριάζεις. Συμφωνήσαμε να έρθω μαζί σου στο δείπνο, για να μην γυρνάς σαν ζωντοχήρος που τον παράτησε η γυναίκα του, όπως συνηθίζεις να λες, γιατί υποσχέθηκες να μ’ αφήσεις να κάνω τη δουλειά μου (μιλάει καθώς κινείται προς το τραπεζάκι με τα φρούτα)
ΠΕΤΡΟΣ: (την ακολουθεί) Ε λοιπόν ώρες ώρες δεν σε καταλαβαίνω.
ΕΛΙΖΑ: Κι εγώ ώρες ώρες δεν σε καταλαβαίνω, αλλά δεν το κάνω θέμα. (τσιμπάει μια ρόγα σταφύλι, ενώ πετάει τα παπούτσια της)
ΠΕΤΡΟΣ: Μα επιτέλους, τί επιμονή είναι αυτή να δουλεύεις νύχτα; (μαζεύει τα παπούτσια και τα τακτοποιεί στην άκρη)
ΕΛΙΖΑ: (του ρίχνει μια ματιά εκνευρισμένη) Σου εξήγησα πως μόνο το βράδυ μπορώ να συγκεντρωθώ απερίσπαστη στη δουλειά μου.
ΠΕΤΡΟΣ: Μα ο Μεγαλοδύναμος έκανε τη νύχτα για να κοιμόμαστε και την ημέρα για να δουλεύουμε.
ΕΛΙΖΑ:Δεν απαγόρευσε όμως να τα αντιστρέφουμε που και που. Κι έπειτα δεν υπάρχει εντολή που να λέει «Ου εργαστείς τη νύχτα». (Κάθεται στο σχεδιαστήριο και αρχίζει να σκιτσάρει. Ο Πέτρος κάθεται δίπλα της στο σκαμπό και καθώς μιλάει προλαβαίνει κάθε της κίνηση και τακτοποιεί τα πράγματα)

Για Περισσότερες Πληροφορίες Επικοινωνήστε στο emai: theater@koyinta,gr 

Περίληψη
Ο Κωνσταντίνος Λασκαράτος, πρόεδρος του ΕΟΦ, φτάνει στη Ρώμη προκειμένου να συμμετέχει σε μια συνεδρίαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Φαρμάκων. Χωρίς κι ο ίδιος να καταλάβει πώς κινδυνεύει να βρεθεί μπλεγμένος σε ένα ερωτικό σκάνδαλο που θα βλάψει τηη δημόσια εικόνα του αλλά και τον αρραβώνα του με την κόρη του Πρωθυπουργού, καθώς ο φαρμακοβιομήχανος Benedetto φαρμακοβιομήχανος, με τη βοήθεια της Τζίνας -μιας νεαρής ελληνίδας φοιτήτριας, τον  παγιδεύει και τον εκβιάζει προκειμένου ο Κωνσταντίνος να ψηφίσει υπέρ της κυκλοφορίας ενός νέου φαρμάκου. Τα πράγματα μπερδεύονται όταν η Τζίνα ερωτεύεται τον Κωνσταντίνο και αποφασίζει να εναντιωθεί στα σχέδια του Benedetto.

Τεχνικά χαρακτηριστικά
Είδος:Ρομαντική κωμωδία
Σκηνικό: 1 (σουίτα ξενοδοχείου)
Ρόλοι: 3 ανδρικοί / 3 γυναικείοι


ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Τζίνα  Στεργίου………φοιτήτρια της σχολής ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ της  Ρώμης,ετών 24
Γιάννης Χειμωνίδης.....καθηγητής πανεπιστημίου, ετών 35                                                                                                   
Κωνσταντίνος Λασκαράτος……Πρόεδρος του Ε.Ο.Φ,ετών 35
Μαρινα Belluci………………...διευθύντρια του Grand  Hotel,ετών 40
Κώστας Αντωνιάδης……………λογιστής,υπάλληλος της  ΜΑΡΚΦΑΡΜ, ετών 33
Δήμητρα Καράλλη………………δικηγόρος,αρραβωνιαστικιά  του Κωνσταντίνου,ετών 30


                                             Ο ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ
 Εικόνα πρώτη: Απρίλης,Σάββατο βράδυ λίγο μετά τα μεσάνυχτα,σουίτα 789 του ξενοδοχείου Grand Hotel της Ρώμης..
 Εικόνα δεύτερη:Κυριακή ξημερώματα.Το ίδιο.
 Εικόνα τρίτη: Μια ώρα αργότερα.Το ίδιο.
 Εικόνα Τέταρτη:λίγες ώρες αργότερα.Το ίδιο βράδυ.
ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
 Εικόνα πέμπτη:Τρεις μήνες αργότερα,βραδάκι.Το ίδιο.

Το σκηνικό παρουσιάζει τη σουίτα 789 στο ξενοδοχείο  GRAND HOTEL της Ρώμης. Ο χώρος χωρίζεται σε δύο μέρη. Αριστερά σαλονάκι και δεξιά κρεββατοκάμαρα. Κεντρικά στο βάθος, πόρτα που χωρίζει τα δύο δωμάτια. Στο σαλόνι υπάρχει καναπές και δίπλα τραπεζάκι με τηλέφωνο. Δίπλα στην κεντρική είσοδο της σουίτας υπάρχει μπαράκι πλήρως εξοπλισμένο και καθρέφτης. Στον χώρο της κρεββατοκάμαρας  δεσπόζει ένα διπλό κρεββάτι με δύο κομοδίνα. Αριστερά του κρεβατιού πόρτα που οδηγεί στο μπάνιο,ντουλάπα εντοιχισμένη με μεγάλο καθρέφτη στο εσωτερικό της πόρτας. Στο βάθος του σαλονιού και της κρεββατοκάμαρας μπαλκονόπορτες.

                       ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ

Εικόνα πρώτη.

Μια Απριλιάτικη νύχτα,λίγο μετά τα μεσάνυχτα.Από την μισάνοικτη μπαλκονόπορτα,μπαίνει το αχνό φως του φεγγαριού που φωτίζει διακριτικά το χώρο στο σαλόνι.Η πόρτα της κεντρικής εισόδου ανοίγει και ξανακλείνει ενώ ακούγεται μια λαχανιασμένη ανάσα.Σχεδόν αμέσως διακρίνουμε μια γυναικεία φιγούρα που ακουμπάει στην κλειστή πόρτα.Φοράει επίσημο ένδυμα.Απ’έξω ακούγονται φωνές και βήματα που σταματούν.Η γυναίκα κρατάει την ανάσα της.
ΤΖΙΝΑ: (κρατάει στα χέρια της ένα κινητό τηλέφωνο)Αχ βρε Μαίρη τι μου κάνεις.Δεν το αντέχω αυτό το κυνηγητό!
GARABINIERE:(Απ’τον διάδρομο)Ma Dove e finita? (Μα πού πήγε;)
ΤΖΙΝΑ:Για το καλό μου,εύχομαι να μη με βρεις.
CAMERIERE: (Απ’τον διάδρομο)Impossibile che sia sparita. (Δεν μπορεί να εξαφανίστηκε)
ΤΖΙΝΑ:Ο Θεός με βοήθησε κι εξαφανίστηκα.
CARABINIERE:Cerchiamo di la,forse e andata al terrazzo. (Ας ψάξουμε από κει, ίσως πήγε στη βεράντα)
ΤΖΙΝΑ:Ναι,για κοιτάξτε στην ταράτσα.
(Οι άντρες απομακρύνονται και η γυναίκα ανασαίνει ανακουφισμένη.Ανοίγει προσεκτικά την πόρτα,κοιτάζει έξω)Δεν πιστεύω να’κανα λάθος…εντάξει,το 789 είναι(χτυπάει το κινητό της)Σιγά…θα με κάψεις…(το ανοίγει)…Ναι…έλα Μαρίνα,μόλις μπήκα…Σαν πολύ στα σοβαρά δεν πήραν το ρόλο τους οι carabinieri;Τι,δεν είναι στο κόλπο;Γι’αυτό με τρέλλαναν στο κυνηγητό;Ειδοποιείστε βρε παιδιά να ξέρουμε πότε τρέχουμε…Τι να σου πω,πολύ δύσκολα τα βλέπω τα πράγματα…παιδί μου μουντρούχος…δεν είδες που όλο το βράδυ ήταν αφοσιωμένος στη συζήτηση;…Καλά,μην κοιτάς ο άλλος…αυτός μάλιστα…γυναικάς με τα όλα του…Στιγμή δεν πήρε τα μάτια του από πάνω μου…ζαχάρωμα σπέσιαλ σου λεω…Να δούμε…Εντάξει ξέρω…θα’μαi γλυκιά σαν μέλι…και ευγενική…με τρόπους και καλή συμπεριφορά…Τα’παμε αυτά… (ακούει κάποιους να πλησιάζουν)Ωχ!…Μάλλον έρχεται…ναι…θα σου κάνω νόημα…(κλείνει το κινητό και τρέχει προς την μεριά της κρεββατοκάμαρας) .
ΤΖΙΝΑ:Ισα που πρόλαβα!(χώνεται στην κρεβατοκάμαρα,ακουμπώντας πίσω της στην πόρτα).Δόξα στο Θεό που αγαπάει τον νοικοκύρη,αλλά δεν ξεχνάει και τον κλέφτη.(Δυο άντρες μπαίνουν στο σαλόνι.Ανάβει το φως)
ΓΙΑΝΝΗΣ:Επιτέλους!Λίγο ακόμη και θα αποκοιμιόμουν πάνω στα λαζάνια μου.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Μα τι σ’έπιασε απόψε και κοιμάσαι όρθιος;
ΓΙΑΝΝΗΣ:Ας όψεται η ακατάπαυστη φλυαρία του Benedetto.(πηγαίνει στην μπαλκονόπορτα και την ανοίγει διάπλατα)Μα πες μου σε παρακαλώ,είναι δυνατόν μια τέτοια νύχτα,Σαββατόβραδο και μάλιστα Απριλιάτικο,γεμάτο μυρωδιές ανοιξιάτικες να το περνάμε με τον Benedetto τον πολυλογά;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Ο απολογισμός ενός ετήσιου έργου δεν γίνεται ποτέ επιγραμματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Κακώς.Τό λακωνίζειν εστί φιλοσοφειν.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Όχι σ’αυτή την περίπτωση.Έπρεπε να μας δώσει τις απαραίτητες διευκρινίσεις .
ΓΙΑΝΝΗΣ:Δεν του τις ζητήσαμε.Αυτός το’χε καημό να μας τα πει.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Θέλει να πάρει, με κάθε τρόπο,την έγκριση κυκλοφορίας του Accalon,για να σιγουρέψει  στη θέση του γενικού διευθυντή της ΜΑΡΚΦΑΡΜ…γι’αυτό έδωσε αυτό το δείπνο.Υπολόγιζε στην πλύση εγκεφάλου;
ΓΙΑΝΝΗΣ:Αυτό δεν ήταν πλύση,απολύμανση εγκεφάλου ήταν .Θεέ μου,τι κουραστικοί που γίνεστε εσείς οι καριερίστες!
ΤΖΙΝΑ:…και απάνθρωποι.
ΓΙΑΝΝΗΣ:(χτυπάει το τηλέφωνο)Ορίστε,στιγμή δεν ησυχάζουμε εδώ μέσα…Να το ξέρεις,μεγάλη η χάρη σου…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Το ξέρω φιλαράκι…το ξέρω…
ΓΙΑΝΝΗΣ:( σηκώνει το ακουστικό,ενώ ο Κωνσταντίνος κατευθύνεται προς την κρεβατοκάμαρα)…Pronto…Καλησπέρα Πρόεδρε… (Η Τζίνα ανοίγει την πόρτα της ντουλάπας για να κρυφτεί.Τη στιγμή εκείνη ο Κωνσταντίνος γυρίζει προς τη μεριά του τηλεφώνου.Η Τζίνα ανασαίνει με ανακούφιση)Μα τι λέτε τώρα,εσείς να μας ενοχλήσετε;…Είναι ντροπή μου και μόνο που το συζητάτατε…Εδώ είναι κι ο Κωνσταντίνος…εδώ….τα σέβη μου πρόεδρε…(δίνει το ακουστικό στον Κωνσταντίνο)…(στον Κωνσταντίνο)…ο μπαμπάς…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:(στο τηλέφωνο )…Καλησπέρα  πρόεδρε…(Ο Γιάννης βρίσκεται δίπλα του και τον μιμείται ενώ ο Κωνσταντίνος του κάνει νόημα να φύγει και ο Γιάννης βγαίνει στο μπαλκόνι)…Στέφανε…ναι,….το ξέρω πως είσαι και μέλλων πεθερός μου…φυσικά και πρέπει να σας….να σου μιλάω στον ενικό…ναι….όλα πήγαν καλά.Εκανε βέβαια τις προσπάθειές του να με πλησιάσει….ναι ναι…το ξέρω πως ο Benedetto είναι επίμονος…Μπα…τι μπορεί να κάνει;
ΤΖΙΝΑ:Πολλά.Πάρα πολλά.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Φυσικά και το ξέρει πως δεν πρόκειται ποτέ να εισηγηθώ την άδεια κυκλοφορίας του Accalon…Όσο κι αν εκείνος επιμένει να το αρνείται, έμαθα από έμπιστη πηγή ότι το συγκεκριμένο χάπι προκαλεί σε μεγάλο ποσοστό λοιμώξεις ανωτέρου αναπνευστικού…  Δεν τον φοβάμαι.Οσο πονηρός και να είναι,εγώ δεν πείθομαι…
ΤΖΙΝΑ:Αχ,και ποιος σε ρωτάει καημένε…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:..Αύριο στις δέκα…ναι,εδώ στο ξενοδοχείο…Κάτι μου λέει πως σ’αυτή την συνεδρίαση του ευρωπαϊκού οργανισμού φαρμάκων θα τα βρει μπαστούνια.
ΤΖΙΝΑ:Εσύ με τη ντάμα καρό να δω τι θα κάνεις…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Μόλις έχω νεότερα θα σας ειδοποιήσω…καληνύχτα Πρόεδρε…(μπαίνει ο Γιάννης )
ΓΙΑΝΝΗΣ:Αμάν,να τελειώσει αυτή η συνεδρίαση και τι στον κόσμο!Τρελλούς μας κατάντησαν τρεις μέρες τώρα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Ασε πια αυτή την γκρίνια…το ξέρεις πως το αποτέλεσμα της αυριανής ψηφοφορίας είναι πολύ σημαντικό για τον Ε.Ο.Φ (Ελληνικό Οργανισμό Φαρμάκων) και για την ΜΑΡΚΦΑΡΜ.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Ο πεθερός σου τι λέει για όλα αυτά;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Ο πρόεδρος  φοβάται πως ο Benedetto κάτι σχεδιάζει ...Αν ο ιταλός καταφέρει αύριο να πείσει τους σύνεδρους, θα το θεωρήσω προσωπική αποτυχία.Είναι πια κοινό μυστικό πως έχει γίνει πάμπλουτος εκμεταλλευόμενος τη θέση του στην ΜΑΡΚΦΑΡΜ και το κύρος της εταιρείας για να ρίχνει στην αγορά φάρμακα ακατάλληλα για τη δημόσια υγεία.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Έτσι είναι αυτά τα πράγματα….
ΤΖΙΝΑ:Κουλουβάχατα.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Ανώτατο διοικητικό στέλεχος και ρεμούλα κάνουν κάτι σε σετάκι…Φούστα μπλούζα ένα πράγμα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Πρέπει λοιπόν να δοθεί ένα τέλος σ’αυτή την ιστορία.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Να  μας αφήσουν κι εμάς μια στιγμή ελεύθερους να απολαύσουμε το ταξίδι μας στη Ρώμη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Γιάννη,δεν ήρθαμε για ταξίδι αναψυχής…δουλειά έχουμε.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Εσύ έχεις δουλειά,εγώ ψυχικό έκανα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Ε όχι και ψυχικό…ταξίδι στη Ρώμη είναι αυτό.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Και πού την είδα εγώ τη Ρώμη που τρεις μέρες τώρα είμαστε έγκλειστοι στο ξενοδοχείο;Πότε θα ξεδώσω εγώ;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Μόλις τελειώσουμε και φύγω για τη Βενετία,ξέδωσε όσο θες.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Τώρα μάλιστα…ως τότε…πάει, πέταξε το μωρό…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Ποιο μωρό;
ΓΙΑΝΝΗΣ:Στο δείπνο.Μη μου πεις πως δεν το είδες;Θα τρελαθώ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Εγώ θα τρελαθώ,αν κάποιος επίσημος προσκεκλημένος κουβάλησε στο δείπνο το μωρό του.
ΤΖΙΝΑ:Δεν μπορεί να είναι τόσο ανόητος.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Κωνσταντίνε,σου ομολογώ πως αρχίζω ν’ανησυχώ για σένα.Για γυναίκα σου μιλάω,όχι για βρέφος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Το ίδιο κάνει.Οι γυναίκες που σ’ενθουσιάζουν, μπροστά σου, είναι βρέφη.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Ε,τι να κάνουμε, μ’αρέσουν οι μικρούλες!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Απορώ τι τους βρίσκεις…Όλες τους είναι ανόητες και ανύπαρκτης ηθικής.
ΤΖΙΝΑ:Ασχημα αρχίσαμε.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Αυτό το τελευταίο είναι και το μεγάλο τους προτέρημα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Εξαρτάται από ποιά μεριά το βλέπει κανείς.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Εγώ προσωπικά,από εκείνη της κρεββατοκάμαρας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Είσαι αδιόρθωτος.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Κι ευτυχισμένος.Τη ζω τη ζωή μου.Αλίμονο σ’εσένα που την έβαλες στο μούσκιο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Δεν είναι όλη η ζωή μας μια κρεβατοκάμαρα.
ΤΖΙΝΑ:Μήπως  να το ξανασκεφτώ;
ΓΙΑΝΝΗΣ:Όλη όχι,το μεγαλύτερο μέρος της όμως;.. Εκεί αρχίζει(πονηρά),αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω;…Εκεί περνάμε έξι με οκτώ ώρες την ημέρα,ανάλογα με την ανάγκη μας για ύπνο,κι εκεί, ως επί το πλείστον, κλείνουμε τα μάτια μας ,όταν έρθει η ώρα μας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Ενδιαφέρουσα η άποψή σου.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Ρεαλιστική.
(ακούγεται χτύπημα στην πόρτα)
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Ποιος  να’ναι;
ΓΙΑΝΝΗΣ:Ελπίζω όχι ο Benedetto.Δεν αντέχω άλλες εργαστηριακές έρευνες και παρενέργειες φαρμάκων… (κι άλλο χτύπημα)Chi e? (ποιός είναι;)
CAMERIERE:(απ’τον διάδρομο)Il cameriere signore. (ο γκρουμ, κύριε)
ΓΙΑΝΝΗΣ:Τι να θέλει;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Αν δεν ανοίξεις,δεν θα το μάθουμε ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Εγώ ν’ανοίξω…το θέμα είναι,θα καταλάβω  τι θα μου πούνε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Αν ήταν όμως κανένα σαχλό κοριτσάκι,θα το καταλάβαινες αμέσως.(κινείται προς την πόρτα)
ΓΙΑΝΝΗΣ:Η γλώσσα ενός ωραίου γυναικείου σώματος είναι διεθνής…(ψάχνει για τα τσιγάρα του)…Έχεις τσιγάρα;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Στο κομοδίνο μου…(Ο Κωνσταντίνος ανοίγει και ο Γιάννης πάει στην κρεββατοκάμαρα ,η Τζίνα χώνεται κάτω από το κρεββάτι τη στιγμή που μπαίνει ο Γιάννης )
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Cosa desidera? (τι επιθυμείτε;)
CAMERIERE:(απ’τον διάδρομο)Il comissario Duchese vuol parlare al signor Lascaratos.(Ο επιθεωρητής Duchese θέλει να μιλήσει στον κύριο Λασκαράτο)
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:(βγαινει)Buonasera comissario (Καλησπέρα επιθεωρητά)…(κλείνει πίσω του την πόρτα)
(Ο Γιάννης βρίσκει τα τσιγάρα και αφού ανάβει ένα ξαπλώνει στο κρεββάτι.Κάτω από τα πόδια του εμφανίζεται το κεφάλι της Τζίνας.Ο Γιάννης κρεμάει το χέρι του κοντά στο πρόσωπό της.Ο καπνός την ενοχλεί και προσπαθεί να συγκρατήσει τον βήχα που την πνίγει.Κάνει αέρα με το χέρι της.Την ίδια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο και ο Γιάννης σηκώνεται και πηγαίνει στο σαλόνι)
ΓΙΑΝΝΗΣ:Ανάθεμά σε ,όλο σε άκαιρες στιγμές χτυπάς.
ΤΖΙΝΑ:(πνίγοντας το βήχα)Μην το λες…μην το λες.
ΓΙΑΝΝΗΣ:(εκνευρισμένος)Λέγεται…pronto…έλα Ρένα…Καλά είναι ο Γιάννης…και βέβαια εγώ είμαι….τρεις μέρες λείπει ο άντρας σου και ξέχασες τη φωνή του;Μήπως θα πρέπει ν’αρχίσω ν’ανησυχώ;…Τώρα τελειώσαμε και θα πάμε για ύπνο…Εσύ είσαι καλά;…Κι εγώ καλά είμαι…κι ο Κωνσταντίνος…όλοι καλά…και η Ρώμη καλά…Ποια Dolce Vita ρε Ρένα,εδώ ήρθαμε για δουλειές…πνιγόμαστε σου λεω…Όχι,δεν τσιλιμπουρδίζω….Ποια ντάμα καρό ;
ΤΖΙΝΑ:Αμάν!
ΓΙΑΝΝΗΣ:Ποια;..Αυτή που μου βρήκες  στα χαρτιά;
ΤΖΙΝΑ:Τι στην ευχή,τον Κώστα Λεφάκη παντρεύτηκε;
ΓΙΑΝΝΗΣ:...Ναι,στ’ορκίζομαι…να σε θάψω…Πότε επιστρέφω;…Μεθαύριο….Ναι,αύριο είναι η συνεδρίαση,αλλά εγώ επιστρέφω μεθαύριο…ε να πιω κι έναν capuccino στο cafe Greco βρε Ρένα…(ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Κωνσταντίνος)…έλα σ’αφήνω τώρα…να πω μια καληνύχτα στον Κωνσταντίνο βρε Ρένα…μια καληνύχτα και να πάω στο δωμάτιό μου να ξεραθώ…Ναι…ναι….φιλάκια….
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Ποιος ήταν;
ΓΙΑΝΝΗΣ: Η     Ρένα. Τι έγινε εκεί έξω;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: Φαίνεται πως ένα συμπατριωτάκι μας έμπλεξε άσχημα.
(Η Τζίνα ξαναπροβάλλει)
ΓΙΑΝΝΗΣ:Μπορείς να γίνεις πιο σαφής;
ΤΖΙΝΑ:Απ’το στόμα μου το πήρες.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: Πρόκειται για μια Ελληνίδα φοιτήτρια. Η αστυνομία τη θεωρεί ύποπτη διακίνησης ναρκωτικών.
ΤΖΙΝΑ: Αρχισαν τα όργανα!
ΓΙΑΝΝΗΣ: Κι εμείς τι σχέση έχουμε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: Μια απλή ενημέρωση έκαναν οι άνθρωποι. Με παρακάλεσαν δε, αν τη συναντήσουμε, να τους ειδοποιήσουμε.
ΓΙΑΝΝΗΣ: Να προδώσουμε συμπατριωτάκι; Ποτέ. Ασε δηλαδή που το πιο πιθανό είναι να βρίσκεται ήδη πολύ μακριά.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: Ο αστυνόμος το αποκλείει, όλες οι έξοδοι φυλάσσονται.
ΤΖΙΝΑ: Και να ήθελα, τώρα πια δεν μπορώ να κάνω πίσω.
ΓΙΑΝΝΗΣ: Είναι τουλάχιστον ωραία;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: Κατά τα λεγόμενά τους, πρέπει να είναι άξια προσοχής.
ΓΙΑΝΝΗΣ: Αξια προσοχής, Ελληνίδα και κυνηγημένη.Πρέπει να τη βρούμε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: Και τι να την κάνουμε;
ΓΙΑΝΝΗΣ: Στο φούρνο πασπαλισμένη με μέλι και πορτοκάλι. Ακου τι να την κάνουμε!Να την βρούμε πριν την βρουν οι άλλοι και πάει τσάμπα κι η ομορφιά της. Για πες μου…τι σου είπε ο Ιταλός; Πώς την περιέγραψε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Ασε με βρε Γιάννη βραδιάτικα…
ΓΙΑΝΝΗΣ:Ελα πες μου…πες μου και σου υπόσχομαι να μην σου ξαναγκρινιάσω ποτέ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: (μιμείται τον ιταλό)…Buona.(κάνει τη σχετική κίνηση)
ΓΙΑΝΝΗΣ:Ωστε έτσι…(επαναλαμβάνει την κίνηση) Buona…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Αρκετά ασχοληθήκαμε μ’αυτή την άγνωστη,δεν νομίζεις;Κάλεσε σε παρακαλώ Αθήνα να βεβαιωθείς πως όλα είναι έτοιμα για το αυριανό ταξίδι της Δήμητρας:
ΤΖΙΝΑ:Να’τα και τα ευχάριστα!
ΓΙΑΝΝΗΣ:Αντε πάλι η Δήμητρα!Μα τι κόλλημα είναι αυτό που έχεις μαζί της,δεν μπορούμε δηλαδή να πάμε κάπου μόνοι μας;…Πρέπει σώνει και καλά σε κάθε βήμα μας να είναι κι εκείνη;
ΤΖΙΝΑ:Δίκιο έχει το παιδί.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Αν σ’ακούσει κανείς θα νομίζει πως δεν την συμπαθείς.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Το ξέρεις πολύ καλά πως και τη συμπαθώ και την εκτιμώ και την αγαπώ και τη σέβομαι,αλλά άντρες είμαστε,στη Ρώμη βρισκόμαστε,στην πόλη που γέννησε την  Dolce Vita,ε δεν είναι δυνατόν να μας συνοδεύει η αρραβωνιαστικιά μας!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Η δική μου αρραβωνιαστικιά.
ΤΖΙΝΑ:Κοίτα πως κάνει για την ξενέρωτη.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Η δική σου βέβαια,εγώ δεν είμαι αρραβωνιασμένος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Είσαι όμως παντρεμένος κι αυτό είναι μεγαλύτερη δέσμευση.
ΓΙΑΝΝΗΣ:Το ξέρω γι’αυτό και άφησα τη Ρένα στην Αθήνα… Μα τώρα,για το Θεό,δεν νιώθεις την ανάγκη να αλητέψεις;…
ΤΖΙΝΑ:Η κατάλληλη ερώτηση την κατάλληλη στιγμή.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Όχι.
ΤΖΙΝΑ:Τι στριμμένος άνθρωπος!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Ηρθαμε στη Ρώμη για δουλειές,εκπροσωπούμε έναν  από τους πιο σοβαρούς δημόσιους οργανισμούς στον κόσμο…η θέση μας δεν επιτρέπει απρεπή συμπεριφορά…
ΓΙΑΝΝΗΣ:Η δική σου η θέση δεν το επιτρέπει…εσύ είσαι πρόεδρος του Ελληνικού Οργανισμού Φαρμάκων και μέλος του διοικητικού συμβουλίου με δικαίωμα ψήφου,εγώ δεν είμαι παρά ο κολλητός σου.Εσένα εκπροσωπώ,όχι τον Ε.Ο.Φ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:Τέλος πάντων,απ’ό,τι βλέπω φαίνεσαι αποφασισμένος να ξεδώσεις?
ΓΙΑΝΝΗΣ:Να κρεπαλιάσω.
Για Περισσότερες Πληροφορίες Επικοινωνήστε στο emai: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

{moscomment}