{mosimage}Δύο ταινίες, η πρώτη για τη δολοφονία Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη και η δεύτερη για τη δολοφονία ενός Αμερικανού δημοσιογράφου ο οποίος διερευνούσε το 1960 τον ρόλο των καρτέλ πετρελαίου στη Μ.Ανατολή, ζωντάνεψαν στο 47ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Πρόκειται για τις ταινίες του σκηνοθέτη Δήμου Θέου Εκατό ώρες του Μάη και Κιέριον, που άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του στον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του 1960 και 1970, κατακτώντας δικαίως τον τίτλο του πρωτοπόρου.
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον τίμησε απόψε, σε ειδική εκδήλωση, όπου λίγοι αλλά πιστοί θεατές τον αποθέωσαν με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα.
{mosimage}
Ο ίδιος, τους ευχαρίστησε σεμνά και διακριτικά λέγοντας πως ο νεοελληνικός κινηματογράφος του 1960 έγινε από μία παρέα ανθρώπων που ενδιαφερόταν για την κοινωνία.
Θόδωρος Αγγελόπουλος, Σταύρος Τορνές, Σταύρος Τσιώλης, Τάκης Χατζόπουλος είναι κάποια ονόματα που εμφανίζονται στους τίτλους των ταινιών του, άλλοτε σαν ηθοποιοί, άλλοτε σαν παραγωγοί, άλλοτε σαν βοηθοί.
Τους λόγους που το έργο του Δήμου Θέου είναι σημαντικό, τους συνόψισε ο καθηγητής Κοινωνιολογίας Δημοσθένης Αγραφιώτης, προλογίζοντας την εκδήλωση και λέγοντας τα εξής:
{mosimage}
«Επειδή τόλμησε να κάνει πολιτικό κινηματογράφο και να απαντήσει, εκ μέρους του ελληνικού κινηματογράφου, στο ερώτημα που τίθεται διεθνώς για το τι είναι πολιτικός κινηματογράφος. Ακόμα, επειδή ο κινηματογράφος του Δήμου Θέου είναι στοχαστικός, πράγμα που όσο και αν ακούγεται απλό είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο κυρίως στη χώρα μας.
{mosimage}
Και γιατί ο Δήμος Θέος έχει ενδιαφερθεί για αυτό που είναι ελληνικός κινηματογράφος. Κάτι που και μόνο να το ακουμπήσεις χρειάζεται τεράστια αντοχή. Εάν ζούσε τον 19ο αιώνα θα ήταν Κοραής στο Παρίσι μόνο που θα άφηνε τα μουστάκια του και θα επέστρεφε στην Ελλάδα για να πολεμήσει. Στη δεκαετία του 1960 ο Δήμος Θέος ήταν ένας απλός κινηματογραφιστής.
Ο σκηνοθέτης που ενδιαφερόταν για την κοινωνία
