
Στην επιφάνεια της πολιτιστικής ζωής μιας πόλης, συχνά πρωτοστατούν οι μεγάλες σκηνές, τα κλασικά θέατρα, οι επιβλητικές αίθουσες. Κι όμως, στο υπέδαφος αυτής της ζωής, στον παλμό των γειτονιών, στα στενά του κέντρου, αλλά και στις ξεχασμένες βιομηχανικές γωνιές, αναπνέει μια πιο άμεση, τολμηρή και ζωντανή μορφή τέχνης: το μικρό θέατρο. Εκεί όπου ο πειραματισμός δεν είναι εξαίρεση, αλλά κανόνας. Εκεί όπου η περφόρμανς, το σωματικό θέατρο, το devised theatre και η πολυμεσική αφήγηση βρίσκουν έδαφος να ανθίσουν.