Το Take a Trip του Χρήστου N. Καρακάση είναι μια ταινία που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τους συμβατικούς όρους κριτικής. Αντίθετα, απαιτεί έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, γιατί δεν είναι μια «ιστορία» που ξετυλίγεται στην οθόνη, αλλά ένα δοκίμιο σε εικόνες και ήχους.
Ο Καρακάσης ακολουθεί την παράδοση του δοκιμιακού κινηματογράφου, όπου η αφήγηση διασπάται, η λογική της γραμμικής πλοκής ακυρώνεται, και η ταινία γίνεται πεδίο στοχασμού. Η κάμερα δεν παρακολουθεί γεγονότα αλλά διερευνά ιδέες· οι εικόνες δεν λειτουργούν ως εικονογράφηση μιας πλοκής αλλά ως αφορμές για εσωτερική αναζήτηση.
Η συμβολή των κειμένων της Βασιλικής Κάππα είναι καθοριστική. Η γραφή της, ποιητική και φιλοσοφική, εισάγει ένα δεύτερο επίπεδο 
ανάγνωσης. Οι λέξεις της δεν «εξηγούν» όσα βλέπουμε, αλλά τα μετατοπίζουν, τα ανασημασιοδοτούν, ανοίγουν τον χώρο για νέες ερμηνείες. Είναι σαν ένας διάλογος ανάμεσα στη σκέψη και την εικόνα, που καλεί τον θεατή να γίνει συμμέτοχος.
Η αισθητική της ταινίας, με ασπρόμαυρες αντιθέσεις, αργούς ρυθμούς και προσεκτικά δομημένα ηχητικά τοπία, ενισχύει τον δοκιμιακό της χαρακτήρα. Υπάρχουν στιγμές όπου η σιωπή μιλά πιο δυνατά από τον λόγο, όπου ένα άδειο κάδρο γίνεται καθρέφτης του εσωτερικού μας τοπίου. Αυτός ο ρυθμός δεν είναι για όλους· απαιτεί υπομονή, διάθεση στοχασμού και ενεργή συμμετοχή. Όμως όσοι αφεθούν σε αυτή τη ροή, ανακαλύπτουν μια εμπειρία που ξεπερνά τα όρια της κινηματογραφικής προβολής.
Το Take a Trip έχει ήδη αποδείξει τη δύναμή του με την εντυπωσιακή πορεία του: συμμετοχή σε πάνω από 120 φεστιβάλ σε 35 χώρες, περισσότερα από 80 βραβεία και ένα πρωτοφανές ρεκόρ διανομής στον κινηματογράφο Studio, με συνεχόμενες προβολές που ξεπερνούν τις 95 εβδομάδες. Αυτά τα στοιχεία δεν είναι απλώς αριθμοί, δείχνουν ότι η ταινία αυτή βρίσκει απήχηση σε ένα κοινό που διψά για ουσιαστικό σινεμά, πέρα από την ευκολία της κατανάλωσης.
Η συμβολή του Χρήστου Καρακάση είναι καθοριστική για το ελληνικό σινεμά, καθώς τοποθετείται σε ένα είδος που σπάνια καλλιεργείται εδώ: τον δοκιμιακό κινηματογράφο. Με το Take a Trip αποδεικνύει ότι ο κινηματογράφος μπορεί να είναι χώρος φιλοσοφικής αναζήτησης, ποιητικής έκφρασης και υπαρξιακού στοχασμού.
Δεν είναι μια ταινία για όλους· είναι όμως μια ταινία που όσοι την ακολουθήσουν, θα τη θυμούνται σαν εμπειρία. Γιατί το Take a Trip δεν μας ταξιδεύει σε τόπους μας ταξιδεύει μέσα μας.