«Πολλοί γαρ οι κλητοί ολίγοι δε οι εκλεκτοί». Οι ποιητές «κοινωνούν» με ευγένεια με το κάθε τι και με τον κάθε έναν. Γι’ αυτό, η Ποίηση είναι η μόνη Δημοκρατία. Οι ποιητές επίσης οραματίζονται και υπηρετούν μια καλύτερη κοινωνία. Γι’ αυτό και είναι – αναπόφευκτα – ανθρωπιστές.Αυτά τα γνωρίσματα είναι έντονα και στην ποίηση του Ηλία Μπούσιου. Όμως, αν ξεχωρίζει τούτος ο ποιητής, είναι γιατί αποτυπώνεται στην ποίησή του και η ίδια η λειτουργία του «κοινωνείν». Κι αυτό είναι κάτι που δεν έχουμε συναντήσει ως τώρα στη σύγχρονη ποίηση.

Ποιητικό τάλαντο αναμφίβολα του ’χει δοθεί κι αυτός το σεβάστηκε· ομολογεί ο ίδιος ως «επώδυνη» τη διαδικασία γέννησης και ολοκλήρωσης ενός ποιήματος. Αυτό είναι σαφές γιατί δεν είναι «εύκολη» η ποίηση, ούτε «απλή», ίσως να ’ναι ελάττωμα αυτό. Ίσως να ’ναι αυτό το ελάττωμά του. Τον κάνει όμως να ανήκει δικαιωματικά στην πινακοθήκη των καλών ποιητών σε μια εποχή «ευκολίας» και ανατριχιαστικά επιφανειακή.

Καλωσορίζει λοιπόν η σύγχρονη ποίηση με τούτη τη συλλογή μια νέα, ζεστή, ανθρώπινη, βαθειά ανθρώπινη, ερωτική φωνή με περισσή τέχνη. Τέχνη προσωπική και ιδιάζουσα.

Ακόμη, ο Ηλίας Μπούσιος ανήκει και στη διαχρονία της ποίησης αφού διαφέρει από τους περισσότερους σύγχρονούς του κατά το ότι είναι ρομαντικός ποιητής – λέω ρομαντικός ποιητής κι όχι ρομαντική ψυχή. Έχει δηλαδή τα γνωρίσματα του ελληνικού ρομαντισμού, που, ναι, γράφεται με ω.

Προσωπικά λέω ένα μικρό μέρος είναι τούτη η συλλογή μπρος στα όσα έχει να δώσει ο νέος ποιητής. Είναι όμως ακριβό πετράδι στη βιβλιοθήκη μου για τις ώρες εκείνες που η ψυχή διψά για ανώτερες ποιότητες καθώς με την ποίηση του Ηλία Μπούσιου «ο χρόνος ακινητεί» (Οδυσσέας Ελύτης), και στην ψυχή ανατέλλουν όλοι οι ήλιοι της Μνήμης.

Καλοτάξιδο στον ωκεανό των γραμμάτων το βιβλίο τούτο να ’ναι.

Καλό ταξίδι στις ψυχές των αναγνωστών σου, Ηλία!

Αλεξάνδρα Θυμιανού

Ποιήτρια /Φιλόλογος