{mosimage}Άγγελοι πάνω απ’το Βερολίνο και το Παρίσι Αφιέρωμα στις θρυλικές Εντίθ Πιάφ και Μάρλεν Ντίτριχ «Χρειάζομαι τη σκηνή. Το να μοιράζεσαι ένα λεπτό, μια μικρή ζωή με το κοινό, είναι ασύγκριτο...Εκείνο που λατρεύω στη σκηνή είναι να προκαλώ το κοινό. Οι παραστάσεις μου είναι ένα σχόλιο για την ηθική, ενάντια στον συντηρητισμό, για την ελευθερία και την αγάπη».Όπως η ίδια χαρακτηριστικά έχει δηλώσει σε συναυλία της «Ξέρετε μπορώ να κάνω τα πάντα...γιατί είμαι Γερμανίδα!»



    «Χρειάζομαι τη σκηνή. Το να μοιράζεσαι ένα λεπτό, μια μικρή ζωή με το κοινό, είναι ασύγκριτο...Εκείνο που λατρεύω στη σκηνή είναι να προκαλώ το κοινό. Οι παραστάσεις μου είναι ένα σχόλιο για την ηθική, ενάντια στον συντηρητισμό, για την ελευθερία και την αγάπη».
Όπως η ίδια χαρακτηριστικά έχει δηλώσει σε συναυλία της «Ξέρετε μπορώ να κάνω τα πάντα...γιατί είμαι Γερμανίδα!»

Κάποτε χαρακτηρίστηκε ως το «τρομερό παιδί» της σύγχρονης διεθνούς σκηνής. Σήμερα λένε πως αποτελεί ένα ερμηνευτικό είδος από μόνη της. Τραγουδίστρια, χορεύτρια, ηθοποιός, μουσικός, ζωγράφος και μοντέλο, το διάσημο παιδί-θαύμα, ενηλικιώθηκε καλλιτεχνικά μέσα από μια εκρηκτική πορεία και από μία εξίσου δημιουργική και θεαματική περιπλάνηση του πολύπλευρου και πολύπλοκου σκηνικού χαρακτήρα της.

Με εντυπωσιακές υποκριτικές, μουσικές, χορευτικές και εικαστικές σπουδές, η Ούτε Λέμπερ έχτισε μία εξαιρετική καριέρα, συνεχίζοντας να διαγράφει την λαμπρή της πορεία (με απίστευτη ευελιξία και καθολική επιτυχία) μέσα από πολλούς και διαφορετικούς χώρους έκφρασης.

Κερδίζοντας κατ’αρχήν την διεθνή αναγνώριση με τις φανταστικές εμφανίσεις  και την πλούσια δισκογραφία της σε σχέση με το Γερμανικό και Γαλλικό καμπαρέ (ερμηνεύοντας ιδανικά έργα των Κουρτ Βάιλ και Μπέρτολ Μπρεχτ καθώς και τις αξέχαστες επιτυχίες της Εντίθ Πιάφ), αναδεικνύοντας στην συνέχεια της εναλλακτικές μορφές του εκρηκτικού ταμπεραμέντου της, μέσω των σύγχρονων μιούζικαλ αλλά και με ροκ, τζαζ και έθνικ εκφάνσεις!

Κατακτώντας την παγκόσμια καταξίωση μέσω κορυφαίων διακρίσεων και βραβείων, όπως «καλλιτέχνης της χρονιάς 1993-1994» στο αμερικάνικο περιοδικό Μπιλμπόαρντ όπως το βραβείο «Λώρενς Ολίβιε» το 1998 στο Λονδίνο για την ερμηνεία της στο «Σικάγο», αλλά και το «βραβείο Μολιέρου» στο Παρίσι, (επίσης ως καλύτερη ηθοποιός) για το «Καμπαρέ» του Ζερόμ Σαβαρί!

Η Γερμανικής καταγωγής πολιτογραφημένη Νεοϋορκέζα performer, υπήρξε μούσα διάσημων και σπουδαίων προσωπικοτήτων που δημιούργησαν για την ίδια αποκλειστικά και στα δικά της μέτρα:   Ο Μωρίς Μπεζάρ, το μπαλέτο «Αιφνίδιος θάνατος», η Πίνα Μπάους επίσης το «Weil Revue», ο Άντριου Λόϋντ Γουέμπερ, το περίφημο μιούζικαλ «Cats» στην αυθεντική του εκδοχή, ο Μάϊκλ Νάϊμαν, ο Έλβις Κοστέλο, ο Τομ Γουέϊτς, ο Φίλιπ Γκλας, ο Νικ Κέϊβ κάποια από τα μεγαλύτερα τραγούδια τους αλλά και στον κινηματογράφο ο Πήτερ Γκρηναγουέϊ τα «Παραμύθια του Πρόσπερου» και ο Ρόμπερτ Όλτμαν το «Πρετ α Πορτέ»!

Συνέπραξε πολλές φορές σε συμφωνικά έργα με μεγάλες ορχήστρες, όπως η συμφωνική ορχήστρα του Λονδίνου, της Βοστώνης, του Ισραήλ και με κορυφαίους μαέστρους σαν τον Zούμπιν Μέτα. Δίνοντας ταυτόχρονα και σόλο κονσέρτα στα διασημότερα θέατρα του κόσμου, όπως η Σκάλα του Μιλάνου, το Πίκολο Τεάτρο, η Όπερα του Σίδνεϋ, το Μπερλίνερ Ανσάμπλ, το Λίνκλολν Σέντερ, το Ρόαγιαλ και το Κουΐν Ελίζαμπεθ Χώλ, το Public Theatre, το West End, η Ιστορική Όπερα Κομίκ(Opera-Comique!)

Mετά την μεγάλη και αξέχαστη ερμηνεία της στο «Γαλάζιο Άγγελο» στο ρόλο της Λόλας, η Ute Lemper, χαρακτηρίστηκε ως διάδοχος της μυθικής Μάρλεν Ντήντριχτ, παραμένοντας πάντα στη συνείδηση του διεθνούς κοινού και της παγκόσμιας κριτικής ως η σημαντικότερη show woman της γενιάς της.

Σήμερα επιστρέφοντας στο είδος που την ανέδειξε, στο προσωπικό της κλασσικό ρεπερτόριο του μιούζικαλ και του καμπαρέ, μας παίρνει μαζί της σ’ένα μουσικό οδοιπορικό με αφετηρία το Βερολίνο και κατάληξη το Παρίσι. Με όχημα ένα εκπληκτικό αφιέρωμα στη Μάρλεν Ντίτριχ και στην Εντίθ Πιάφ, σε δυο θρύλους που άλλωστε τους θυμίζει τόσο πολύ: το ίδιο αισθαντική και η ίδια, το ίδιο ντίβα, το ίδιο φαμ φατάλ! Όμοια συγκλονιστική και απόλυτα καθηλωτική!


Πρόγραμμα: Βερολίνο και τραγούδια καμπαρέ, Μπρεχτ και Βάϊλ, Ζακ Μπρέλ, κύκλος Γίντις (Yiddish), τραγούδια της Εντίθ Πιάφ, του Λεό Φερέ, του Τζώνυ Μίτσελ και της Ούτε Λέμπερ.
                   
Τραγούδι: Ούτε Λέμπερ(Ute Lemper), Πιάνο: Βάνα Γκιέριγκ(Vana Gierig), Μπάσο: Ντον Φαλζόνε( Don Falzone), Κιθάρα: Μάρκ Λαμπέρ(Mark Lambert), Nτραμς:Τοντ Τέρκισερ(Todd Turkisher).
 
H Ούτε Λέμπερ για το αφιέρωμα:
«Ξεκίνησα το συγκεκριμένο εγχείρημα στο Φεστιβάλ Tζαζ του Μοντρέ το 2004, με σκοπό να αποθέσω έναν φόρο τιμής σε δυο θρυλικές γυναίκες που συνδέοταν με μία βαθιά φιλία: τη Μάρλεν Ντίτριχ και την Εντίθ Πιάφ. Πέρασα τουλάχιστον δύο χρόνια, μελετώντας τον τρόπο που θα ερμήνευα τα τραγούδια της Πιάφ στα γαλλικά. Έπρεπε να επιστρατεύσω αρκετό κουράγιο για να αγγίξω το ρεπερτόριο της. Το τόλμησα τελικά, γιατί η επιθυμία μου να βιώσω αυτά τα κομμάτια παραήταν ισχυρή. Καθένα τους μοιάζει με ένα μικρό θεατρικό μονόπρακτο, γραμμένο για χαμένους παραδείσους των ημερών μας. Η Πιάφ, σε αντίθεση με τη Ντίτριχ που ήταν γεμάτη αυτοπεποίθηση, έμοιαζε με θύμα. Έμοιαζε με την φωνή των απόκληρων και του περιθωρίου. Πώς λοιπόν να προσεγγίσεις τραγούδια στιγματισμένα από την ερμηνεία και την συναισθηματική της φόρτιση, όπως το «Non, je ne regret rien».

 Ξεκίνησα το ταξίδι μου λοιπόν από το Βερολίνο με τραγούδια που γνωρίζω καλά. Γραμμένα την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Το ταξίδι συνεχίζεται με περάσματα από φάσεις της ζωής μου και από τα χρόνια που πέρασα στο Παρίσι (μιλάω για τα τραγούδια των ρεαλιστών που με επηρέασαν με τις ποιητικές τους ιστορίες). Αναζητώ λοιπόν τις εναλλακτικές οδούς  αυτών των δυο πόλεων όπου τα αρχαία φαντάσματα αποκτούν  νέα πρόσωπα μεταξύ του χθες και του σήμερα. Ξαναβρίσκω τον εαυτό μου μέσα από αυτές τις ιστορίες. Και ξαναχάνομαι κάπου στη μέση πάλι, «εκδίδοντας» τις προσωπικές, δικές μου πια αφηγήσεις του παρόντος και του παρελθόντος μου. Αυτός ήταν ο δικός μου τρόπος προσέγγισης!»