{mosimage}Τη φετινή χειμερινή περίοδο 2006-2007 η Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου «Πρόβα» (Ηπείρου 39 & Αχαρνών, τηλ: (210)8818.117, 8818.326) παρουσιάζει το «La Mamma» του Αντρέ Ρουσσέν, σε μετάφραση Μάριου Πλωρίτη, με τη Μαίρη Ραζή και τον Τάκη Βαμβακίδη στους βασικούς ρόλους.

Το έργο γράφτηκε το 1957 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Theatre de la Madeleine στο Παρίσι.  Η κριτική το θεωρεί ως το σημαντικότερο έργο του Αντρέ Ρουσσέν.  Το «La Mamma» σημείωσε μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία και σ’ όλες τις χώρες που παρουσιάστηκε.  Στην Ελλάδα παίχτηκε για πρώτη φορά το 1959 με πρωταγωνίστρια την Κυρία Κατερίνα. {mosimage}

Αξίζει να σημειωθεί ότι το «La Mamma» μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τίτλο «Il bel Antonio» (Ο Ωραίος Αντόνιο) με πρωταγωνιστή τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι.  Το έργο είναι μία ξεκαρδιστική φαρσοκωμωδία και διαδραματίζεται στην Κατάνη της Σικελίας την δεκαετία του ’50. Το θέμα αφορά την πρόσκαιρη σεξουαλική ανικανότητα του Αντόνιο, γιου της Ροζάρια Μανιάνο, μιας πολυμήχανης μάνας που αγωνίζεται να σώσει την τιμή της οικογένειας της.  Μέσα από ευτράπελα γεγονότα, όπου τα σοβαρά μπερδεύονται με τα γελοία τα καθημερινά μπλέκονται με τα μεταφυσικά, ο θεατής διασκεδάζει με τις ραγδαίες απρόβλεπτες εξελίξεις που διαδραματίζονται σε κάθε σκηνή.

Σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσόγκας. 
Σκηνικά-κοστούμια: Μιχάλης Σδούγκος. 
Φωτισμοί: Γιώργος Φωτόπουλος.
Τον ομώνυμο ρόλο υποδύεται η Μαίρη Ραζή. 
Στη διανομή συμμετέχουν οι: Σωτήρης Τσόγκας, Τάκης Βαμβακίδης, Πάνος Κατέρης, Γιώργος Δεπάστας, Κοραλία Τσόγκα, Διογένης Τριανταφυλλίδης.
{mosimage}
Παραστάσεις: Πέμπτη 7.30 μμ,  Παρασκευή & Σάββατο: 9.15μμ,  Κυριακή: 7.30μμ
Τιμές εισιτηρίων: 18€,  12€ (φοιτητικό) Ώρες ταμείου: 10.00 πμ - 9.30 μμ
Θέατρο Πρόβα: Ηπείρου 39 & Αχαρνών,  Τηλ: 210-8818.117,  210-8818.326

{mosimage}ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Όταν το μελόδραμα φλερτάρει με την παρωδία. «1956. Σικελία.  Κατάνη.  Η άφιξη ενός πανέμορφου νέου –με υψηλές γνωριμίες στη Ρώμη-γόνου μιας παλιάς σιτσιλιάνικης οικογένειας, αναστατώνει την μικρή κοινωνία της πόλης και προκαλεί αλλεπάλληλα γεγονότα, που ξεσκεπάζουν τα «άπλυτα» και τα «κουσούρια»των μελών της. Τα σοβαρά μπερδεύονται με τα γελοία, τα καθημερινά μπλέκονται με τα μεταφυσικά, ο φαρισαϊσμός συνοδεύεται από την αφέλεια, το δάκρυ κάνει παρέα με το γέλιο και τα κατά συνθήκην ψεύδη χαριεντίζονται με την μισή αλήθεια.  Μέσα σ’ αυτόν το κυκεώνα στέκεται όρθια η Μάμμα, η αρχηγός της σιτσιλιάνικης οικογένειας.  Αρχετυπική μορφή της Μητέρας-Αφέντρας-Βασίλισσας. 

Η Μάμμα-στρατηγός, η Μάμμα-γιατρός, η Μάμμα-παιδαγωγός, η Μάμμα προξενήτρα και οδηγήτρια, η Μάμμα-φύλαξ της παράδοσης, χειρίζεται με μαεστρία τον αγώνα της ζωής.  Διευθύνει με διαβολικό οίστρο και θρησκευτική ευλάβεια την υπεράσπιση των συμφερόντων, της τιμής και της υπόληψης της φαμίλιας της. Ο Αντρέ Ρουσσέν, δεξιοτέχνης των παρεξηγήσεων των αποκρύψεων και των αποκαλύψεων, αποτυπώνει την
πραγματικότητα με τρόπο κωμικοτραγικό, που αγγίζει τις παρυφές της παρωδίας».
ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΟΓΚΑΣ
{mosimage}
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
« La  Mamma » « Σε μια εποχή που το θέατρο κατακτήθηκε από τα ‘αμερικανο-σεξουαλικά’, και φαίνεται να ικανοποιείται με την αξιοθρήνητη επίδειξη ορισμένων νοσηρών περιπτώσεων, θεώρησα υγιή την πρόθεσή μου να καταπιαστώ μ’ ένα απ΄ αυτά τα θέματα σε μια κωμωδία με έντονο τοπικό ιταλικό χρώμα.  Πράγματι, το μυθιστόρημα του Βιταλιάνο Μπρανκάτι «Ο ωραίος Αντώνιος» με τράβηξε.  Αν είπα πως έκανα μια ελεύθερη προσαρμογή, είναι γιατί μεταχειρίστηκα μόνο την περίληψη ενός μέρους του μυθιστορήματος κι ορισμένα κύρια πρόσωπα, χωρίς να διστάσω να μετατρέψω σε γυναίκα έναν πατριαρχικό πατέρα.  » Να πώς μπόρεσα να κάνω τον πατέρα, μητέρα. Εκείνο πού έπρεπε πια να φαντασθώ, εγκαταλείποντας το μυθιστόρημα, ήτανε να δώσω στέρεη μορφή στο καινούργιο πρόσωπο της Μάμα.  Γι΄ αυτούς πού μπορεί να ξαφνιαστούν από την κάποια ωμότητα της κουβέντας, έχω να πω ότι το έργο παίζεται στη Σικελία, που λένε τούτη την παροιμία: «Όταν συζητάνε δυο άντρες, μιλάνε για γυναίκες». 

Σ΄ αυτό τον τόπο, η ανδρική ρωμαλεότητα θεωρείται εθνικό προσόν.  Τα χαριτωμένα κατορθώματα του Μαρσεγιέζου Μάριου είναι παιδιάστικα καμώματα μπροστά στα ανδραγαθήματα οποιουδήποτε Σικελού.  Αλίμονο σ’ εκείνον πού θα του κολλήσουν τη ρετσινιά της ανικανότητας, γίνεται ρεζίλι, είναι για φτύσιμο.  » Ο ουρανός της Κατάνης είναι σχεδόν αφρικανικός.  Η λαϊκή κουβέντα πρέπει να ‘χει τη ζεστασιά του ηλιόλουστου Μεσογειακού περιβάλλοντος.  Στο βιβλίο του Βιταλιάνο Μπρανκάτι «Ο ωραίος Αντώνιος», τα πρόσωπα δε μασάνε τα λόγια τους.  Υποθέτω πως το κοινό θα δεχτεί το ύφος που θέλησα να δώσω σ’ αυτή την κωμωδία για να μην προδώσω το τοπικό Σικελικό χρώμα και για να μείνω πιστός σε μια ιστορία πού θέλησα να την τελειώσω όπως ασφαλώς θα την τελείωνε κι ο Βοκκάκιος ». ΑΝΤΡΕ ΡΟΥΣΣΕΝ

ΑΝΤΡΕ  ΡΟΥΣΣΕΝ (1911- 1987):  ΣΥΝΤΟΜΟ  ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Γεννήθηκε στη Μασσαλία στις 22 Ιανουαρίου του 1911.  Γόνος αρχοντικής οικογένειας δικηγόρων και βιομηχάνων, ακολούθησε στην αρχή νομικές σπουδές, τις οποίες όμως δεν τελείωσε ποτέ. Για δύο χρόνια εργάστηκε στην εφημερίδα «Η μικρή Μασσαλιώτισσα» και στα είκοσι του χρόνια, γίνεται μέλος της «Γκρίζας Αυλαίας» του Λουϊ Ντικρέ.  Η θεατρική αυτή εταιρία ήταν από τις πρώτες ομάδες νέων της Γαλλίας -αργότερα έγιναν πάρα πολλές- και την αποτελούσαν παθιασμένοι νεαροί της εποχής που σκοπό είχαν τη θεατρική αποκέντρωση.  Χάρη σε αυτές τις ομάδες, η Γαλλική επαρχία γνώρισε
σπουδαίους θεατρικούς συγγραφείς.  Επί 12 χρόνια ο Αντρέ Ρουσσέν διηύθυνε αυτή την εταιρία μαζί με τον Λουϊ Ντικρέ, ανεβάζοντας 50 θεατρικά έργα, άλλοτε παίζοντας και άλλοτε σκηνοθετώντας.

Στο Παρίσι πηγαίνει για πρώτη φορά το 1937 παίζοντας στο έργο «Η Δούκισσα του Αμάλφι» και αμέσως μετά προσλαμβάνεται από τον θίασο «Τέσσερις εποχές», με τον οποίο φτάνει να παίζει μέχρι την Νέα Υόρκη. Το 1940 ξαναγυρίζει στη Μασσαλία και αναλαμβάνει και πάλι την διεύθυνση της «Γκρίζας Αυλαίας».  Τότε γράφει και το πρώτο του θεατρικό έργο: «Αμ-Ετραμ-Γκραμ» που ανεβαίνει με την σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιό Μισελιν Πρέλ.  Το έργο, μετά από μια λαμπρή περιοδεία στις Κάννες, στη Λυών, και στην Ελβετία, καταλήγει το 1944 στο Παρίσι.  Την ίδια επιτυχία γνωρίζει το 1945 και το δεύτερο έργο του «Ένα απλό κορίτσι». 

Το 1946 ανεβαίνουν τα έργα του «Ιωάννης ο Βαπτιστής» και «Αγία Οικογένεια».  Το 1947 γνωρίζει τεράστια επιτυχία με τη «Μικρή Καλύβα», που παίχτηκε στη Γαλλία για 1500 παραστάσεις, μεταφράστηκε σε όλες τις γλώσσες και παίχθηκε σε όλο τον κόσμο.  Οι επιτυχίες έρχονται η μια μετά την άλλη: «Τα αυγά της στρουθοκαμήλου», «Νίνα» με την Ελβίρα Ποπέσκο και «Λα Μάμμα». Το 1972 γράφει το τελευταίο του έργο, «Το χαστούκι».  Παράλληλα, έγραψε διάφορες μελέτες και δοκίμια και έδωσε πολλές διαλέξεις. Το 1973 γίνεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.  Πέθανε στις 3 Νοεμβρίου του 1987.