Αγαπητέ Κώστα χαίρομαι για την συνομιλία που μπορούμε να εχουμε μέσα απο την ηλεκτρονική αυτή σχέση των νέων μέσων.Αναφέρεις στην ιστοσελίδα σου οτι γράφεις για τον Άνθρωπο, τον Κόσμο και τα Όνειρα μας , στην σημερινή εποχή που ο άνθρωπος εχει απομακρυνθεί απο την υπόσταση του ,και ο κόσμος βρίσκεται σε κρίση ,νομίζεις οτι υπάρχει χώρος για όνειρα?

Όσο υπάρχει ο Κόσμος, ο Άνθρωπος δεν θα πάψει να ονειρεύεται τόσο σε ατομικό επίπεδο, όσο και σε ομαδικό. Παρε παράδειγμα το τι γίνεται σε παγκόσμια κλίμακα για το περιβάλον.Είναι μια καθολική απαίτηση να συνεχίσουμε να ζούμε μέσα στην ονειρική ομορφιά -που απομένει- του πλανήτη που μας δόθηκε, και ταυτόχρονα να την διασώσουμε. Ποτέ πριν η ανθρωπότητα δεν είχε τόσα κοινά όνειρα. Το ίδιο για την φτώχεια, τις αρρώστιες, την πείνα, την Ειρήνη. Αυτά όλα τα "γενικά" μήπως δεν είναι και "ατομικά"...;

Τα τελευταία χρόνια λεγεται οτι τα βιβλία και οι αναγνώστες εχουν αυξηθεί,πιστεύεις οτι αυτό είναι αλήθεια ,εχουμε αρχίσει να διαβάζουμε περισσότερο?

Στην Ελλάδα τουλάχιστον σίγουρα ναι. Στην νεότητα μου, ο Μυριβήλης, ο Βενέζης ακόμα και ο Καζαντζάκης έβγαιναν σε μερικές εκατοντάδες αντίτυπα και πραγματοποιούσαν και κάποιες ανατυπώσεις. Σήμερα ο αριθμός των βιβλιοπωλείων σε όλη την χώρα, οι πωλήσεις που δίνουν οι εκδότες αλλά και η αύξηση του αριθμού των επιτυχημένων συγγραφέων, συνηγορούν ότι οι έλληνες διαβάζουν πολύ περισσότερο απ' ότι τα παλαιότερα χρόνια. Αν η Παιδεία μας ήταν καλύτερη, σίγουρα δεν θα είχαμε το μικρότερο ποσοστό αναγνωστών στην Ε.Ε.

Υπάρχει τρόπος να βρίσκουμε το καλό βιβλίο?

Εξαρτάται. Πρώτον από το τι εννοεί ο καθένας μας "καλό βιβλίο". Τα ενδιαφέροντα ποικίλουν. Θρίλερ, ρομάντζα, περιπέτεια, ιστορικά...; Δεύτερον, από την αρχική αυτή επιλογή, πάντα υπάρχουν ονόματα συγγραφέων και τίτλοι που σίγουρα ο αναγνώστης θα μπορέσει να βρεί σε κάθε ενημερωμένο βιβλιοπωλείο. Αλλά και πάλι όλα τα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι δεν είναι το ίδιο καλά, ούτε του Κοέλο ούτε του.... Καρακάση! Ένας αναγνώστης όμως θα αναγνωρίσει στον αγαπημένο του συγγραφέα την "πέννα"  την προσωπικότητα του αλλά και την ατομική του μαγεία.

Μίλησε μας λίγο για τα δικά σου βιβλία ?

Βγήκα στην Λογοτεχνία μόλις το 2000 με το μυθιστόρημα μου "Αθηνά-Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη" από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Οκτώ χρόνια μετά παραμένει ένα διαχρονικό μπεστ-σέλλερ και ακόμα αγαπιέται από το κοινό. Του χρόνου ίσως να βγει και ο δεύτερος τόμος σαν συνέχεια του.

Μετά ακολούθησαν τα "Πορτραίτα σε θρυμματισμένο καθρέφτη", "Η Αγάπη δεν έχει τέλος", οι "Ιστορίες για τον Θεό και τον Άνθρωπο" και τέλος το "Ένας Ίκαρος ήταν αρκετός".
Έτοιμο προς έκδοση είναι "Ο Βιολονίστας" που θα κυκλοφορήσει στις αρχές του επομένου έτους.

Το κάθε μου βιβλίο, είναι και ένας ξεχωριστός κόσμος τόσο από άποψη γραφής, όσο και από άποψη θεματολογίας και γλώσσας. Θα έλεγα πως ένας αναγνώστης μου, δύσκολα πολλές φορές αναγνωρίζει στα βιβλία μου το ίδιο "ύφος" που κατά κανόνα συνιστά έναν συγγραφέα. Ένας που έχει διαβάσει την "'Αθηνά" και μετά διαβάσει τα "Πορτραίτα" δεν πιστεύει ότι αυτός που "μιλά" είμαι εγώ, το ίδιο και στα επόμενα βιβλία μου. Ο "Ικαρος" σήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους ίδιους του φαν-αναγνώστες μου γιατί μίλησα για πράγματα δυσάρεστα που ενόχλησαν (την συνείδηση?) έστω και αν μου αναγνώρισαν την αλήθεια των γραφομένων μου. Αυτό με ευχαρίστησε. Ένας συνεπής συγγραφέας δεν μπορεί να "χαϊδεύει" τα αφτιά του αναγνώστη. Πρέπει να του λέει και τις αλήθειες που περνούν δίπλα του και να μην προσποιείται ότι δεν υπάρχουν.

Πώς γράφεις ?

Πάντα υπάρχει ένα ερέθισμα. Μια κουβέντα, ένα περιστατικό, μια μικρή ιστορία από τρίτους, το γέλιο ενός παιδιού ή το κλάμα του, ένας έρωτας ή ένας θάνατος, όλα αποτελούν ερεθίσματα για να γίνει η πρώτη μαγιά στο μυαλό. Στην αρχή βεβαίως όλα αυτά είναι ένα θολό τοπίο, ένα παζλ τελείως ασχημάτιστο. Συνεχίζω όμως να το δουλεύω στο μυαλό μου. Συμβαίνει πολλές φορές να έχω το τέλος και να ψάχνω την αρχή ή το αντίθετο. Πάντως δεν κάθομαι να γράψω πριν ή έχω στο μυαλό όλο το σκελετό του βιβλίου. Την αρχή, την μέση και το τέλος.

Πως αντιμετωπίζεις τους χαρακτήρες σου και τα γεγονότα?

Είναι το ποιο δύσκολο της κάθε γραφής. Πλάθοντας έναν χαρακτήρα -ενώ είναι δημιούργημα σου- πρέπει ταυτόχρονα να είσαι σε μια αντικειμενική απόσταση για τον αποτυπώσεις στις σωστές του ανθρώπινες διαστάσεις, όσο υποκειμενική κι αν είναι η ματιά σου. Πρέπει να επιτύχεις την αληθοφάνεια του ήρωα σου, όσο ασήμαντος κι αν είναι. Ακόμα δυσκολότερο είναι όταν πρέπει να περιγράψεις ή να μπεις στην ψυχολογία μιας γυναίκας και αντίθετα -φαντάζομαι- για μια γυναίκα συγγραφέα να περιγράψει την ψυχολογία ενός άνδρα. Εκεί η προσέγγιση μοιάζει με "εικασία". Ακόμα και ο δεινότερος ψυχολόγος ή ψυχαναλυτής δυσκολεύεται να ερμηνεύσει την ανθρώπινη ψυχή. Πάντως προσπαθώ να συναρτώ τους χαρακτήρες με τα γεγονότα που τους συμβαίνουν, γιατί αμφότερα λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία.

Εχει παίξει ρόλο που η μόνιμη σου κατοικία βρίσκεται στο Ναύπλιο?

Όχι καμία. Απλά βρήκα εδώ την ηρεμία και τον χρόνο που δεν θα είχα ποτέ στην Αθήνα.

{gallery}kostas-karakakasis{/gallery}

Εχεις περάσει μια ζωή ενδιαφέρουσα!  Μίλησε μας λίγο για αυτό

Η κάθε ζωή είναι και ένα μυθιστόρημα. Το ίδιο και η δική μου. Έχει ειπωθεί πολύ σωστά πως "οι ευτυχείς άνθρωποι όπως και οι ευτυχείς λαοί δεν έχουν ιστορία". Υπ' αυτή την έννοια δεν θα έλεγα πως ανήκω στους "ευτυχείς". Έστω κι αν η ερμηνεία-έννοια της Ευτυχίας είναι κάτι πολύ υποκειμενικό. Θυμάμαι τα λόγια της Μαρίας ντ' Αγκού: Ευτυχία δεν είναι παρά ο ίδιος ο αγώνας για την επίτευξη της... Έτσι σίγουρα ανήκω στους ευτυχείς ανθρώπους και ευχαριστώ τον Θεό.

Ενδιαφέρεσαι  για τον ελληνισμό  της διασποράς αυτό εχει να κάνει με την καταγωγή σου? 

Σίγουρα ναι. Έζησα τους δύο αυτούς κόσμους του ελληνισμού και σαφώς με επηρέσαν βαθειά.
Εξ άλλου και από τις δύο πλευρές της οικογένειας μας είμασταν πρόσφυγες, αλλά το πιο τραγικό είναι ότι έζησα στην Ελλάδα, σαν άπατρις... Πικρό μεν, αλλά αληθινό.

Υπάρχει κριτική στην Ελλάδα για το βιβλίο?

Υπάρχει κριτική, αλλά τις περισσότερες φορές δεν προσπαθεί καν να είναι όσο γίνεται αντικειμενική. Και μάλιστα σε όλες τις μορφές της Τέχνης. Στην Ελλάδα θα σε κρίνουν όχι γι' αυτό που πραγματικά είσαι σαν δημιουργός, αλλά αν είσαι "δικός" μας -πολιτικά, οικονομικά, κοσμικά ή και τηλεοπτικά (!)- ή αν ανήκεις στους "άλλους" οπότε είσαι και απορριπτέος. Οι Έλληνες πολύ σύσκολα θα αναγνωρίσουμε σε όποιον άλλον τις αρετές του. Συνήθως η κριτική μας είναι αποτέλεσμα μιας ταραγμένης νόησης, ενός συμπλεγματικού χαρακτήρα και κύρια του φθόνου. Προγονική ασθένεια και μάλιστα αθεράπευτη ανα τους αιώνες. Το έχουμε πληρώσει σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο ουκ ολίγες φορές αλλά μυαλό δεν βάζουμε...

Ποια η γνώμη σου για τους κριτικούς?

Καλά θα έκαναν τις περισότερες φορές να σιωπούν. Αλίμονο αν ένας δημιουργός περίμενε από τους "κριτικούς" να συνεχίσει το έργο του. Κριτής και αποδέκτης του έργου του είναι η ανθρωπότητα και όχι μια υποτιθέμενη ελίτ (ψευτο)διανοουμένων.
Ο Χέμινγουέϊ είχε πει κάποτε πως "αν ήταν να γράφω αυτά που ήθελε η γιαγιά μου ή η θεία μου δεν θα είχα γίνει ποτέ ρεπόρτερ ούτε πολύ περισσότερο συγγραφέας..." Και ο Μαρκές πρόσθεσε: "Στόχος ενός δημιουργού είναι ν' ανεβάζει τον άνθρωπο στο δικό του βάθρο, στην δική του κλίμακα και όχι να κατεβαίνει εκείνος προς τα κάτω, προς τα εκεί που "άλλοι" θα ήθελαν να πάει...."

Τί ειναι αυτό που κανει κάποιον συγγραφέα?

Η δυνατότητα του να μιλά, να παρηγορεί, να παιδεύει και να κάνει την ανθρώπινη ψυχή να ονειρεύεται.

Θέλω να σε ευχαριστήσω για την τιμή που μου έκανες να επικοινωνήσουμε εστω και ετσι.
Το επόμενο ραντεβού μας θα είναι στο Ναύπλιο! Με περισσότερο οπτικοακουστικό τρόπο!

Περιμένουμε τα νέα σου Βιβλία!

Ήταν δική μου ευχαρίστηση η γνωριμία μας και θα περιμένω να βρεθούμε να σεργιανίσουμε στο Ναύπλιο, τώρα που οι "βάρβαροι" είναι μακρυά....

Στην επόμενη Σελίδα Μπορείτε να δείτε ενα μικρό Βιογραφικό του Κώστα Καρακάση