{mosimage}

Η Ήπειρος αποτελείται από τέσσερις νομούς: Άρτας, Θεσπρωτίας, Ιωαννίνων και Πρέβεζας. Η μεγαλύτερη οροσειρά της Ηπείρου, η οποία είναι και η σπουδαιότερη όλης της Ελλάδας είναι η Πίνδος. Ο Γράμμος, ο Σμόλικας, η Τύμφη, τα Αθαμανικά Όρη και τα βουνά Τσαμαντά Φιλιατών, Παραμυθιάς, Σουλίου είναι διακλαδώσεις της Πίνδου.

• Με τα ευρήματα στη σπηλιά του Ασπροχάλικου, στο Λούρο ποταμό, στο φαράγγι του Βίκου, στην Καστρίτσα και σε άλλα σημεία, είναι βέβαιο πως η ανθρώπινη παρουσία στην Ήπειρο ανάγεται στα 40.000 χρόνια π.Χ.
• Κατά το 3.000 - 2.000 π.χ. εμφανίζονται οι Πελασγοί που θεωρούνται πρόγονοι των ελληνικών φυλών και των Ιλλυριών (Σελλοί, Έλλοπες, Κασσωπαίοι, Μολοσσοί, Αθαμάνες, Δρύοπες, κ.α. - περίπου 14 φυλές).
• Ο Μέγας Αλέξανδρος που δημιούργησε τη μεγάλη Μακεδονική Αυτοκρατορία, περιέλαβε και την Ήπειρο ως επαρχία του. Στα 307 π.Χ. βασιλεύουν ο Πύρρος και ο Νεοπτόλεμος. Στη μεταξύ τους διαμάχη, επικρατεί ο Πύρρος. Ο Πύρρος μεταφέρει την πρωτεύουσα από την Πασαρώνα στην Αμβρακία και με τα στρατηγικά του προσόντα και τη φιλοδοξία του ανέδειξε την Ήπειρο σε σπουδαίο Ελληνικό κράτος.
• Μετά την κατάκτηση από τους Ρωμαίους, η Ήπειρος αποτέλεσε τμήμα της Μακεδονικής Επαρχίας και λεηλατήθηκε για δεύτερη φορά το 88 π.Χ. από θρακικά στρατεύματα. Κατά την ρωμαϊκή κυριαρχία, η περιοχή αποτελεί πεδίο συγκρούσεων ρωμαϊκών στρατευμάτων, με αποτέλεσμα – όπως περιγράφει ο Στράβων- η ύπαιθρος να ερημώσει και πολλά οχυρά και πόλεις να εγκαταλειφθούν.
• Από το 396 μ.Χ. στην Ήπειρο σημειώθηκαν διαδοχικές εισβολές γερμανικών φυλών, Ούνων, Οστρογότθων, Βουλγάρων, Σλάβων που εγκαθίστανται και Σαρακηνών. Το 1059 πραγματοποιείται νέα εισβολή Σλάβων - Νορμανδών και επαναστάσεις.
• Το 1205 ο Μιχαήλ Άγγελος ίδρυσε το Δεσποτάτο της Ηπείρου με πρωτεύουσα την Άρτα και με υπηκόους Έλληνες, Σλάβους, Αλβανούς και άλλους. Ακολουθεί υποταγή στους Βουλγάρους και το 1236 επανιδρύεται το Δεσποτάτο της Ηπείρου από τον Μιχαήλ Άγγελο τον Β' , που επιζεί 100 χρόνια. Το 1335 η Ήπειρος υπάγεται ξανά στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Κατερίνα  Κοντοπανάγου
Βραχώδεις όγκοι σχεδόν απόκοσμοι υψώνονται και χάνονται στον ουρανό ανάμεσα σε απόκρημνες χαράδρες και φαράγγια. Ο περιηγητής εισέρχεται στο άδυτο και πλαισιώνεται από χρώματα και ήχους. Οι αποχρώσεις σκληρές και απόλυτες, όπως η φύση στο Ζαγόρι. Αλλά και αντιφατικές καθώς το θερμό κόκκινο των ξερών φύλλων εισβάλει βίαια στο ψυχρό γκρι των βουνών. Μουσική επένδυση ο άνεμος, το θρόισμα των ξερών φύλλων, οι ήχοι της πανάρχαιας Μητέρας - φύσης… Εδώ ο μυημένος δύναται να αφουγκραστεί φωνές μακρινές και να δει εικόνες ξεχασμένες.


{mosimage}Συντελεστές :
Σενάριο-Σκηνοθεσία
Χρήστος Ν. Καρακάσης

Δ/ντής Φωτογραφίας
Γιώργος Νικολός

Αφήγηση-Απόδοση Κειμένου
Σοφία Μπεράτη

Επιστημονικός Συνεργάτης-Κείμενα
Κατερίνα Κοντοπανάγου

Μουσική Σύνθεση
Οmma
Βαγγέλης & Περικλής Μπουλουχτσής

Σύνθεση μουσικών κοματιών Τίτλων τέλους
Τάσος Μακρογιαννόπουλος

Μεταφράσεις
Θεόδωρος Μπάρκας

Συνεργάτες
Ελένη Παγκρατίου-Αρχιτέκτων
Μιχάλης Βασιλείου – οδηγός Βουνού
Βασίλης Σπύρου- Δήμαρχος Ανατολικού Ζαγορίου
Πολύβιος Καρράς-Πρόεδρος του Πολιτιστικού
Συνδέσμου Ζαγορίου
Ζαρογιάννη Γιολάντα – Δασκάλα