{mosimage}το 7o Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Χορού και άλλων Πειραμάτων διοργανώνει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στην Αθήνα από τις 18 έως τις 25 Μαΐου και στη Θεσσαλονίκη από τις 18 έως τις 14 Μαΐου.Το VideoDance είναι ένα φεστιβάλ για τη συνάντηση των οπτικοακουστικών μέσων και των παραστατικών τεχνών. Ταινίες, καλλιτέχνες και σχήματα από όλο τον κόσμο θα φέρουν κοντά στο κοινό της Αθήνας και της  Θεσσαλονίκης καινούριες και πρωτοποριακές ιδέες, projects, παραστάσεις και πειραματισμούς.
Το φεστιβάλ ξεκίνησε το 2000 ως διεθνές φεστιβάλ ταινιών χορού και επτά χρόνια μετά κατάφερε να θεωρείται πλέον ένα αναγνωρισμένο φεστιβάλ γύρω από το πείραμα της κίνησης και της κινούμενης εικόνας, στο σταυροδρόμι του κινηματογράφου, των live media και των video-εγκαταστάσεων.

Στο πλαίσιο και του φετινού VideoDance θα λειτουργήσει και η ενότητα project/ exchange, ένα πρόγραμμα για την ενίσχυση της παραγωγής ταινιών χορού, που έχει στόχο να φέρει σε επαφή χορογράφους, εικαστικούς και κινηματογραφιστές προωθώντας την παραγωγή ελληνικών ταινιών χορού.
{mosimage}

Αναλυτικά οι ενότητες του φετινού VideoDance:

•    Performance «Visita Guiada» (Ξενάγηση) της Claudia Dias από την Πορτογαλία.
Πρόκειται για την προσπάθεια της Claudia Dias να ξεναγήσει το κοινό στην πόλη της, τη Λισσαβόνα. Ποια όμως απ’ όλες είναι η πραγματική Λισσαβόνα; Αυτή που βλέπουμε στις φωτογραφίες της προβολής, ή αυτή που κατασκευάζει η ίδια πάνω στο δάπεδο με προϊόντα καθημερινής χρήσης που φοράει στο σώμα της εν είδει στολής;
Η Claudia Dias σπούδασε χορό στη Λισαβόνα. Παρέμεινε για χρόνια μέλος της Companhia de Danca de Lisboa και του Almada Dance Group. Έχει παρουσιάσει οκτώ χορογραφικές δουλειές και δύο σε συνεργασία με τη Maria Joao Garcia, στο πλαίσιο του project τους για τον αυτοσχεδιαστικό χορό Interpretes Procuram Criador. Συνεργάζεται ως ερμηνεύτρια με την ομάδα του Joao Fiadeiro, ενώ από το 2001 συνεργάζεται και σε επίπεδο παραγωγής με την ομάδα του RE.AL. Με το σόλο One woman show το 2003 αναγνωρίστηκε στη διεθνή σκηνή.
Η performance «Visita Guiada» θα παρουσιαστεί στην Αθήνα την Τρίτη 22 Μαΐου και στις 10 το βράδυ.

•    Παράσταση με τίτλο «Private collection» (Ιδιωτική συλλογή), της Mette Edvardsen από τη Nορβηγία.
Η παράσταση, όντας στα όρια ανάμεσα στο χορό και την περφόρμανς, χαρακτηρίζεται από το σκανδιναβικό, διακριτικό χιούμορ της δημιουργού της. Η Mette Edvardsen εμφανίζεται στη σκηνή μαζί με απλά αντικείμενα, μια καρέκλα, μια γλάστρα, μια σανίδα, ένα μπουκάλι νερό, λίγα ρούχα, όλα μέρος της ιδιωτικής συλλογής της. Φτιάχνει εικόνες που μιλούν για τη σχέση των ανθρώπων με τα αντικείμενα που τους περιβάλλουν, και για τις γωνίες στις οποίες έχουν την τάση να στριμώχνονται…
Η Mette Edvardsen χορεύει και συνθέτει performances στο Βέλγιο τα τελευταία δέκα χρόνια. Έχει συνεργαστεί με τους χορογράφους Hans Van den Broeck και Christine de Smedt σε πολλές παραγωγές της κολεκτίβας Les Ballets C. de la B.. Έχει συμμετάσχει ως performer σε δουλειές των Zoo/ Thomas Hauert, Marten Spangberg, Bock& Vincenci, και άλλων. Έχει δημιουργήσει και ερμηνεύσει δύο έργα με την Lilia Mestre και το project Sauna in Exile σε συνεργασία με τους Heine R. Avdal, Liv Hanne Haugen and Lawrence Malstaf.
Η performance «Private collection» θα παρουσιαστεί στην Αθήνα την Τετάρτη 23 Μαΐου στις 10:30 το βράδυ, με την υποστήριξη του Υπουργείου Εξωτερικών της Νορβηγίας και της Βασιλικής Νορβηγικής Πρεσβείας.

•    Μουσική performance με τίτλο «While going to a condition» (Πηγαίνοντας προς μια κατάσταση), του Hiroaki Umeda και της ομάδας S20 από την Ιαπωνία.
Στο «Πηγαίνοντας προς μια κατάσταση», με μοναδικό σκηνικό τις εικόνες που προβάλλονται, οι οποίες αποτελούν και τη μόνη πηγή φωτός στη σκηνή, ο Hiroaki Umeda συγκεντρώνεται σε εκείνα τα φαινόμενα που, παρά τη θέλησή μας, μεταμορφώνουν το σώμα μας και το περιβάλλον. Ερευνά τη φύση της αμφισημίας μέσω μιας σειράς κινήσεων, που αντιστοιχούν στα επαναληπτικά χτυπήματα των ήχων και των εικόνων. Η παράσταση είναι μια performance και ταυτόχρονα μια συναυλία ηλεκτρονικής μουσικής.
Ο νεαρός χορογράφος και χορευτής Hiroaki Umeda, άρχισε με σπουδές φωτογραφίας και ξεκίνησε να χορεύει το 1997. Ειδικεύτηκε στον κλασικό χορό και το Hip-Hop και έλαβε μέρος στα εργαστήρια μετά-buto των Karas. Η ερμηνεία του συχνά θυμίζει τον μαγνητισμό του μοναδικού ερμηνευτή και ιδρυτή των Karas, Saburo Teshigawara. Το 2000 ίδρυσε την ομάδα  S20, με την οποία έχει παρουσιάσει τα έργα Untitled, Ni, While going to a condition, την ταινία Montevideoaki βασισμένη σ’ αυτή την περφόρμανς, η οποία παρουσιάστηκε στο πρόγραμμα του VideoDance2005, καθώς και τα Finore, Looming, Quantize, και Duo. Πρόσφατα του έγινε ανάθεση για το έργο Accumulated Layout από το Theatre national de Chaillot στο Παρίσι.
Η περφόρμανς Πηγαίνοντας προς μια κατάσταση θα παρουσιαστεί στην Αθήνα την Πέμπτη 24 Μαΐου στις 10:30 το βράδυ.
{mosimage}

•    Το ελληνικό δρώμενο/ εγκατάσταση με τίτλο «thanxforNOspace» (ευχαριστώγιατονΚΑΘΟΛΟΥχώρο), από τους sOLa taKUNI.
Περνώντας δύο βδομάδες σε ένα συγκεκριμένο χώρο του κτιρίου της Βασιλίσσης Σοφίας, οι σΟΛα ταΚΟΥΝΙ φτιάχνουν ένα «μη- εικονικό- θεατρικό- ηχητικό- δρώμενο- εγκατάσταση» για μια μοναδική φορά, βασισμένο σε έννοιες σχετικές με «μοντέρνα» φαινόμενα του ψηφιακού «πολιτισμού» και σε προσωρινό «αναλογικό» χώρο, καθώς και στις έννοιες της «ταυτότητας» και του «ανθρώπινου δικτύου». Τα σημάδια που θα αφήσουν πίσω τους θα παραμείνουν στο χώρο σαν εγκατάσταση.
Το δρώμενο-εγκατάσταση «ευχαριστώγιατονΚΑΘΟΛΟΥχώρο» θα παρουσιαστεί στην Αθήνα το Σάββατο 19 Μαΐυ, στις 11:00 το βράδυ.

•    Ελληνική performance με τίτλο «cicha reprise», από τις Όλια Λυδάκη, Τερέζα Παπαμιχάλη και 12 Έλληνες performers.
Το «cicha reprise» είναι μια εξέλιξη ή ανασκευή του video project «cicha», μιας ταινίας που έγινε το 2005 σε συμπαραγωγή με το VideoDance μέσω του project/ exchange. Το video project γίνεται performance, ο ήχος ανασκευάζεται, η φόρμα εξελίσσεται. Το cicha, που σημαίνει ήσυχη στα Πολωνικά, αφηγείται μια εξερεύνηση του τόπου μεταξύ της ύπαρξης και της μη-ύπαρξης, των ορίων της θνητής μας φύσης. Μια διαδρομή μέσα από αυτά τα όρια με το σώμα ως όργανο μεταμόρφωσης, με κίνηση σε υπερβολή, με ένταση.
Η Όλια Λυδάκη είναι χορογράφος και χορεύτρια. Έχει σπουδάσει στην Γαλλία όπου έχει ζήσει κι εργαστεί. Έχει δουλέψει με πολλούς χορογράφους και ανήκει στην μοναδική γυναικεία ομάδα butoh, την Ariadone της Carlotta Ikeda.
Η Τερέζα Παπαμιχάλη είναι εικαστικός. Έχει σπουδάσει στην Αθήνα και το Λονδίνο και έχει διδάξει στην Βαρσοβία. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις και φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει δουλέψει σε αρκετές περιπτώσεις με χορευτές. Έχουν δουλέψει μαζί σε δύο παραγωγές.
Η performance «cicha reprise» θα παρουσιαστεί στην Αθήνα την Πέμπτη 24 Μαΐου, στις 9:00 το βράδυ.

ΤΑΙΝΙΕΣ και ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ:
{mosimage}
•    Οι εκδηλώσεις του φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη θα ξεκινήσουν στις 18 Μαΐου και στις 10 το βράδυ στο Ολύμπιον με τη συναυλία των Port-Royal, ενός δημοφιλούς ανεξάρτητου σχήματος από την Ιταλία, με αφορμή την ταινία του Andrea Dojmi «Education and protection of our Children #2».
Oι Port-Royal και ο Andrea Dojmi θα εμφανιστούν και στην Αθήνα, το Σάββατο 19 Μαΐου, στις 23:30, στο Αίθριο του κτιρίου των εκδηλώσεων.
Το «Education and protection of our Children #2» είναι ένα ντοκιμαντέρ φτιαγμένο ώστε να είναι μια ζωντανή performance, όπου περιπλέκονται τα θέματα της φύσης, της θρησκευτικής εμπειρίας και της ανθρώπινης προόδου. Το υλικό που έχει χρησιμοποιηθεί,  ήταν αρχικά γυρισμένο σε Super 8 και 16 mm. Η μουσική είναι φτιαγμένη ειδικά για το project από τους Port-Royal, με αφετηρία το δίσκο τους «Flair» και περιλαμβάνει κάποια κομμάτια που δεν έχουν εκδοθεί. Ο Andrea Dojmi και οι Port-royal θα παρουσιάσουν επίσης την 5λεπτη σεκάνς «AIM an eagle» από το εικαστικό project «The distance to the sun» του Andrea Dojmi, την οποία θα συνοδεύει το κομμάτι «Attorney very bad» από το νέο LP «Afraid to dance» των Port-royal.

•    Το φετινό VideoDance φιλοξενεί δύο projects των κινηματογραφόφιλων Joystick από τη Βαρκελώνη, σε συνεργασία με την ομάδα Opora από τη Θεσσαλονίκη και την ομάδα Κίνε από την Αθήνα.
Πριν από μερικά χρόνια οι Joystick ανέλαβαν να ψηφιοποιήσουν το αρχείο του κολομβιανού Mario Posada. Ο Mario Posada, που η οικογένειά του τον αποκαλεί Mayo, κινηματογραφούσε με πάθος, από το 1945 μέχρι το 1968, τη ζωή τόσο της οικογένειάς του, όσο και της πόλης του, σε φιλμ 16mm. Αφού ψηφιοποίησαν το υλικό επιτόπου, οι Joystick διοργάνωσαν μια προβολή 28 ωρών σε συνέχειες στη Βαρκελώνη, όπου προσκάλεσαν διάφορες καλλιτεχνικές ομάδες κινηματογραφιστών και σκηνοθέτες να δουν το υλικό και να χρησιμοποιήσουν ό,τι θέλουν από αυτό ως found footage για να φτιάξουν τις δικές τους ταινίες. Το σύνολο των ταινιών που δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα αποτελεί το περιεχόμενο ενός DVD-ROM και μιας τιμητικής έκδοσης για τον Mario Posada. Κάποιες από τις ταινίες αυτές θα προβληθούν πριν από το live των βαρκελωνέζων DJs Miuk και Freon, οι οποίοι, μαζί με εκπροσώπους της ομάδας Opora από τη Θεσσαλονίκη, θα δώσουν συναυλία ηλεκτρονικής μουσικής, προβάλλοντας και ανασυνθέτοντας επιτόπου οπτικό υλικό από το αρχείο Mayo, το οποίο δεν έχει χρησιμοποιηθεί για τις ταινίες του DVD-ROM.
Στο παράλληλο project «Screeners», οι Joystick, οι Κίνε και οι Opora προσκαλούν στην Αθήνα, την Κυριακή 20 Μαΐου, από τις 3 το μεσημέρι και μετά, το κοινό που παθιάζεται με το σελιλόιντ να φέρει μαζί του αρχειακό υλικό σε 16mm και σε 8mm ή Super 8. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να φέρουν παλιές ή καινούργιες οικογενειακές ταινίες, επιτρέποντας σε όσους αρέσει να φτιάχνουν ταινίες με found footage να τις αξιοποιήσουν. Οι Joystick θα εκδώσουν αργότερα σε DVD-ROM τις καλύτερες από αυτές μαζί με τις ταινίες από τις άλλες πόλεις όπου θα πραγματοποιηθεί το πρότζεκτ.
Αναλυτικά το πρόγραμμα:
Screeners: Αθήνα, Κυριακή 20 Μαΐου, ώρα 15:00- 19:30.
Los archivos Mayo & live: Αθήνα, Δευτέρα 21 Μαΐου, ώρα 22:30.
Los archivos Mayo & live: Θεσσαλονίκη, Πέμπτη 24 Μαΐου, ώρα 22:30.
Εγκατάσταση βίντεο Los archivos Mayo: Θεσσαλονίκη, 18-24 Μαΐου
{mosimage}
•    Ταινίες με τον γενικό τίτλο «Panorama-Athina: Όλη η Αθήνα σε μια πλατεία», των Ιταλών ZimmerFrei.
Στις ταινίες των ZimmerFrei, μια κάμερα γυρνάει γύρω από έναν άξονα σαν ρολόι: ανατολή και δύση στην Piazza del Popolo στη Ρώμη, σε διάφορες πλατείες της Βενετίας και της Μπολόνια. 24 ώρες σε 24 λεπτά. Το πανοραμικό πλάνο 360° συνεχίζει τη στροφή του, με τους ερμηνευτές να κινούνται σε πολύ αργή κίνηση, η οποία έχει επιταχυνθεί 20 φορές. Η ομάδα καλλιτεχνών και ερμηνευτών ZimmerFrei από τη Μπολόνια δραστηριοποιείται στο σταυροδρόμι των εικαστικών και παραστατικών τεχνών. To VideoDance τους προσκαλεί να γυρίσουν ένα Panorama στην Αθήνα. Για τα γυρίσματα, στις 19 και στις 20 Mαΐου, έχουν επιλέξει τα προπύλαια του Πανεπιστημίου και την πλατεία Καραϊσκάκη. Όλοι οι περαστικοί «χωράνε» στην ταινία, ενώ θα συμμετάσχουν και οκτώ Έλληνες performers. Η ταινία θα μονταριστεί άμεσα και θα προβληθεί στη λήξη του φεστιβάλ, στις 25 Mαΐου, στις 11:00 το βράδυ, ενώ ο ήχος θα παράγεται ζωντανά ως συναυλία από τους ZimmerFrei και τους Έλληνες Free Piece of Tape.

•    Παράσταση με τον τίτλο «Gang-Gang», από την Κορεάτισσα Ge-Suk Yeo.
Η καλλιτέχνις παρουσιάζει σε παγκόσμια πρεμιέρα τη μινιμαλιστική της όπερα Gang-gang, που είναι ουσιαστικά ένας κύκλος τεσσάρων «ηχητικών ποιημάτων» με ηλεκτρο-ακουστικούς ήχους, που συνοδεύουν μια ταινία animation, βασισμένη στην κορεάτικη καλλιγραφία. Το Gang-gang αντλεί τη χαρούμενη, παιχνιδιάρικη διάθεση και το ρυθμό του από έναν παραδοσιακό κορεάτικο κύκλιο χορό. Όλα τα καρέ του φιλμ είναι μελανογραφίες πάνω σε κορεάτικο χαρτί. Η ίδια η Ge-Suk Yeo θα παίξει ζωντανά τη μουσική του έργου, ένα παράξενο ηχητικό περιβάλλον που ενσωματώνει τη φωνή της Yeo και άλλους επεξεργασμένους ήχους.
Gang-gang, στην Αθήνα την Κυριακή 20 Μαΐου, στις 10:00 το βράδυ.

Επιπλέον, τα βράδια, στις 23:00, μετά τις προβολές και τις performances, θα πραγματοποιούνται συναυλίες με ταυτόχρονη προβολή βίντεο. Η πρεμιέρα θα γίνει με τους GardenBox στις 18 Μαΐου. Στις 20 Μαΐου, μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας-μουσικού ποιήματος της Ge-Suk Yeo, θα εμφανιστεί ο Novi_sad, στις 22 Μαΐου οι Sancho, στις 23 Μαΐου οι Nighshift και στις 24 Μαΐου οι The curators, το νέο σχήμα των The Erasers.
Το πάρτι έναρξης θα ντύσει μουσικά ο DJ Lo-Fi, ενώ το πάρτι λήξης η DJ S.T.M.C.
{mosimage}
ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ:

Το φετινό VideoDance θα παρουσιάσει δύο αφιερώματα σε πρωτοπόρους του πειραματικού κινηματογράφου:
•    Αφιέρωμα στην Yvonne Rainer: Η πολιτική σκέψη ενός καθημερινού σώματος.
H Yvonne Rainer, χορεύτρια, performer, χορογράφος, συγγραφέας και κινηματογραφίστρια, είναι μια από τις προσωπικότητες που σημάδεψαν την καλλιτεχνική αβάντ-γκάρντ κοινότητα της Νέας Υόρκης στις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80. Άρχισε να χορογραφεί το 1960. Μαζί με άλλους σημαντικούς performers και χορογράφους αποτέλεσαν την περίφημη ομάδα της Judson Church, το πρώτο σχήμα χορού που πήρε πολιτική θέση απέναντι στα ζητήματα του καιρού τους, όπως τις διαδηλώσεις για τον πόλεμο στο Βιετνάμ και τις διεκδικήσεις των φοιτητών στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Συμμετείχε στις αναζητήσεις της ομάδας σχετικά με το πως ο χορός μπορεί να ενσωματώσει στοιχεία της performance, όπως είχε κάνει ήδη κι η εικαστική σκηνή. Εξαιρετική performer η ίδια, άρχισε γρήγορα να αναζητά τρόπους να συνδυάσει την αγάπη της για την performance με την αγάπη της για τον κινηματογράφο. Μετά από έξι ταινίες μικρού μήκους με υλικό από τις παραστάσεις της επεξεργασμένο με κινηματογραφικό τρόπο, την κέρδισε τελικά ο κινηματογράφος. Από τις επτά μεγάλου μήκους ταινίες της πιο γνωστές είναι οι «Film about a Woman Who…» του 1976 και «Journey from Berlin/1971» του 1980. Το VideoDance προβάλλει τις έξι μικρού μήκους ταινίες της (1967-1975) που έχουν και την πιο άμεση σχέση με το χορό και το σώμα.
(Αθήνα, Κυριακή 20/05 ώρα 21:00/ Θεσσαλονίκη, Τρίτη 22/05 ώρα 20:00)
{mosimage}
•    Αφιέρωμα στον Teo Hernandez: «Το φιλμ είναι ένα αίνιγμα».
Ο Μεξικανός Teo Hernandez (1939-1992), που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Παρίσι, άφησε πίσω του ένα ογκώδες έργο: πάνω από εκατό ταινίες γυρισμένες κυρίως σε Super 8, καθώς και 31 σημειωματάρια στοχασμών. Πρόκειται για ένα έργο, το οποίο παραμένει ακόμη απροσπέλαστο στο θεατή, καθώς σπάνια προβάλλεται. Ο Teo Hernandez τιμήθηκε πρόσφατα με αναδρομικό αφιέρωμα στο έργο του στο Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι. Ακολουθώντας την πρακτική του κινηματογραφιστή ως απόλυτου δημιουργού που αναλαμβάνει ολόκληρη τη διαδικασία κατασκευής μίας ταινίας, ο Ηernandez συνθέτει ένα πολυσχιδές κινηματογραφικό έργο. Βασικοί άξονες στο έργο του είναι η χριστιανική παράδοση, η αισθητική του μπαρόκ, το ανδρικό σώμα, η καθημερινότητα ως τελετουργία, η μνήμη και o θάνατος. To 1985, ο Teo Hernandez ξεκινά τη συνεργασία του με τους χορευτές-χορογράφους Catherine Diverres και Bernardo Montet, ενώ, αργότερα, προς το τέλος της ζωής του, στρέφει το ενδιαφέρον του στην κινηματογράφηση του χορού. Πέθανε στο Παρίσι το 1992.
Στο αφιέρωμα θα προβληθούν από κόπιες 16mm η ταινία «Nuestra Senora de Paris» (1981-1982), μια αισθητική περιπλάνηση στη Notre Dame του Παρισιού και από τις πιο χαρακτηριστικές του ταινίες, καθώς και το, κατά πολλούς αριστούργημά του, «Salome» (1976).
Το αφιέρωμα στον Teo Hernandez έχει επιμεληθεί η ομάδα Κίνε.
(Αθήνα, Δευτέρα 21/05, ώρα 21:00, Θεσσαλονίκη, Πέμπτη 24/05, ώρα 19:30)

Ακολουθεί στην Επόμενη σελίδα το Πρόγραμμα
{mospagebreak}
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΑΙΝΙΩΝ:

Στο πρόγραμμα του VideoDance 2007 περιλαμβάνονται 108 ταινίες από όλο τον κόσμο από τις 450 συνολικά ταινίες που υποβλήθηκαν στο φεστιβάλ. Οι ταινίες θα προβληθούν στα εξής θεματικά προγράμματα:

•    Τέλος εποχής: Η πραγματικότητα αναπόδραστη:
Παρέχοντας το κεντρικό θέμα του φετινού φεστιβάλ, η ενότητα αυτή συμπεριλαμβάνει ταινίες που αφορούν στα πολιτικά αδιέξοδα της σύγχρονης πραγματικότητας, όπως το «Our brief eternity» της Καναδικής ομάδας The Holy Body Tatoo, που εκφράζει μέσα από τη δυναμική του σώματος την αίσθηση εγκλωβισμού του σύγχρονου ανθρώπου. Με απανωτές γροθιές στο στομάχι κάνει μια κριτική στις βεβαιότητες του δυτικού πολιτισμού, που αποδεικνύονται απλώς ψευδαισθήσεις.

•    Σημάδι σε λευκή επιφάνεια:
Αποτελείται από ταινίες νέων δημιουργών που διακρίνονται για το ιδιαίτερο κινηματογραφικό βλέμμα τους. Σ’ αυτές, τόσο η σκηνοθεσία, όσο και η χορογραφία αποτυπώνουν τα χαρακτηριστικά της έκφρασης μιας γενιάς καλλιτεχνών που μόλις κάνει την εμφάνισή της. Ανάμεσά τους, η ταινία «If ever so temporary» του Βέλγου Frederik Jan Depickere, η ρωσική ταινία «Δέκα αναπνοές», η ταινία «Aliss22» από το Βέλγιο, η «Insyn» της Klara Elenius από τη Δανία και η Ισραηλινο-Ολλανδική συμπαραγωγή «Give me a break» της Noa Shadur.

•    Επέκεινα:
Δύο σημαντικοί δημιουργοί καταπιάνονται με το ερώτημα για το «μετά». Το «Here-after», η νέα 60λεπτη ταινία του Βέλγου Wim Vandekeybus δίνει μια χορταστική κινηματογραφική εκδοχή της παράστασης Puur. Στη μετα-καταστροφική κοινότητα όπου οι άνθρωποι βασανίζουν ο ένας τον άλλο με το βάρος των αναμνήσεων δεσπόζει η φιγούρα της Ελληνίδας χορεύτριας Λίντας Καπετανέα στο ρόλο της γυναίκας-συμβόλου της μητρότητας. Στο «Histόria» ο Karsten Liske, μέλος της ομάδας της Sasha Waltz από το Βερολίνο, οδηγεί τους εκπληκτικούς χορευτές σε ένα χωριό της Πορτογαλίας για να αφηγηθούν το χρονικό της απώλειας μιας νέας γυναίκας.

•    Διάλογοι 1: Δημιουργία.
Στους Διαλόγους, φέτος, αντιπαραβάλλεται από τη μία, η αυστηρή δομή μιας χορογραφίας του William Forsythe και η λεπτεπίλεπτη σκηνοθεσία της από τον Βέλγο Thierry De Mey, και, από την άλλη, η ελεύθερη γραφή μιας κάμερας στο χέρι από τον Alain Platel και η δραματουργική επεξεργασία των παραστάσεών του βασισμένη στην ενσωμάτωση των βιωμάτων των συνεργατών του, που πολλές φορές δεν έχουν καν παιδεία χορευτή.. Δύο διαφορετικοί τρόποι δουλειάς, δύο κορυφαίοι χορογράφοι του καιρού μας.  
Η χορογραφία «One flat thing reproduced» του William Forsythe για 14 χορευτές και 20 τραπέζια πρωτοπαρουσιάστηκε στη Φρανκφούρτη το 2002. Στην κινηματογραφική της εκδοχή, η σκηνοθεσία του Thierry De Mey αποκαλύπτει τις χορογραφικές αρχές του Forsythe, αλλά και τα βλέμματα που ανταλλάσσουν οι χορευτές. Το δίωρο ντοκιμαντέρ «Les Ballets de ci de la» σκηνοθετήθηκε από τον ίδιο τον Alain Platel, ιδρυτή της κολεκτίβας Les Ballets C. de la B., η οποία έχει καθορίσει τα δρώμενα του σύγχρονου χορού στο Βέλγιο. Ο Platel ακολουθεί τους συνεργάτες του στις –μακρινές- χώρες καταγωγής τους, αλλά και στις προσωπικές τους στιγμές στο Βέλγιο, και αποκαλύπτει τους κόσμους τους.

•    Διάλογοι 2: Τελετουργία.
Ο σερβικής καταγωγής Ούγγρος Joseph Nadj, από τις μορφές που καθόρισαν το σύγχρονο χορό στη Γαλλία, ξεδιπλώνει τελετουργικά το εικαστικό του αυτο-πορτρέτο πάνω σε μια τεράστια μάζα από πηλό μαζί με τον εικαστικό Miquel Barcelό στην ταινία «Paso Doble», και ανοίγει διάλογο σχετικά με την τελετουργία με έναν Κροάτη λατόμο που σκαλίζει το βουνό με την αξίνα του και χορεύει πάνω στις πέτρες (Ο λατόμος, του Branko Istvancic).

•    Tempus Fugit:
Χορογραφία του νεαρού χορογράφου Sidi Larbi Cherkaoui, που μέσα σε λίγα χρόνια κατέκτησε την Ευρώπη με τις ανατρεπτικές, πολιτικές και χιουμοριστικές παραστάσεις του. Η ταινία στοχάζεται πάνω στην εικόνα της γυναίκας ως σεξουαλικό σύμβολο, που δεν είναι παρά η άλλη όψη του νομίσματος της καταπιεσμένης και φιμωμένης γυναίκας σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο.

•    Νέες ανεξάρτητες πειραματικές ταινίες:
Πολλές εκπλήξεις από τα Βαλκάνια, αλλά και από άλλες χώρες, όπως η Μαλαισία, η Κροατία, η Ρωσία και η Βραζιλία. Επίσης, πραγματοποιείται και πρόγραμμα για την εφηβεία, μέσα από τα μάτια εφήβων, ενηλίκων, αλλά και αιώνιων εφήβων.

•    Flicker:
Το εφέ του τρεμοσβησίματος των παλιών μηχανών προβολής και η μετεξέλιξή του σε παιχνίδι ρυθμού μέσα από το καταιγιστικό μοντάζ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πρώτη 25λεπτη ταινία «Se fonder» του Βέλγου Antonin De Bemels, που έχει βραβευτεί πολλές φορές σε διεθνή φεστιβάλ.

•    Ξανά από την αρχή και Το είδα στην TV!:
Δουλειά νέων δημιουργών, η οποία διακρίνεται από το ιδιαίτερο χιούμορ τους. Πολλές ταινίες σατιρίζουν κυρίως θέματα που έχουν στιγματίσει την αισθητική του δυτικού ανθρώπου, όπως τα reality τηλεπαιχνίδια και οι διαφημίσεις. Ανάμεσά τους, το «Dance Royale», μία ταινί του Γιώργου Βαβυλουσάκη, το «El fandalio de Narciso» της ισπανίδας Marina Hernaez, μια σάτιρα της τηλεορασομανίας και το reality τηλεπαιχνίδι «Sport: sweat sponge» της Kathleen Hahn.

•    Μονόλογοι:
Η Lucinda Childs, η μεγάλη κυρία του Αμερικανικού μινιμαλιστικού χορού αφηγείται το πώς εξελίχθηκε ως καλλιτέχνις και πώς συνέθεσε τις χορογραφίες που την έκαναν διάσημη. Μέλος της Judson Church, μαθήτρια του Cunningham, μούσα του Bob Wilson και του Philip Glass και μια από τις μεγαλύτερες δασκάλες του σύγχρονου χορού σε Ευρώπη και Αμερική, η Lucinda Childs μεταδίδει την ασίγαστη δίψα της για χορό. Το «Josephine Baker: A black diva in a white man’s world» που  εστιάζει στην πολιτική δράση της μεγάλης σταρ του χορού και του τραγουδιού, της Annette von Wangenheim.

•    Και όπως πάντα το Mixer,
με νέους και πολλά υποσχόμενους δημιουργούς, και, βέβαια, οι Ελληνικές ταινίες χορού με παρουσίες από Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κύπρο.

Ακόμα, με ενδιαφέρον αναμένεται το project/ exchange, στο οποίο φέτος κατατέθηκαν 17 προτάσεις για ταινίες, από τις οποίες επιλέχθηκαν οι δύο για συμπαραγωγή με το VideoDance- Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Την κριτική επιτροπή αποτελούσαν η  διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Δέσποινα Μουζάκη, ο σκηνοθέτης Άγγελος Φραντζής, η χορογράφος Μάρω Γρηγορίου, και η καλλιτεχνική διευθύντρια του VideoDance, Χριστιάνα Γαλανοπούλου.
Το project/ exchange γιορτάζει φέτος τις 12 συμπαραγωγές του με την πρώτη στερεοσκοπική ταινία χορού, το «DOWNLOVE» των Ευριπίδη Λασκαρίδη και Μάριου-Σέργιου Ηλιάκη, με τους Άρη Σερβετάλη και Λίνα Σακκά. Στον virtual κόσμο ενός Video Game, στον κόσμο των menu επιλογών, δύο ανθρώπινες προβολές επιχειρούν να έρθουν πιο κοντά. Αλλά μετά από χρόνια στον «εξομοιωτή ζωής», έχουν ξεχάσει τη συνήθεια του έρωτα και το soundtrack της ζωής τους «κολλάει». Η δεύτερη φετινή συμπαραγωγή του project/ exchange είναι μια αισθαντική ταινία του χορογράφου Διονύση Τσαφταρίδη με θέμα την απουσία, βασισμένη στο ποίημα του Καβάφη «Φωνές».

Τέλος, από τις 18 έως τις 25 Μαΐου θα λειτουργήσει έκθεση με τίτλο «Declencheur» και με την συμμετοχή των: Δημήτρη Αληθεινού (Ελλάδα), Coti (Ελλάδα), Mette Edvardsen (Νορηγία), Αλέξανδρου Μιστριώτη (Ελλάδα), Miranda Pennel (Μ.Βρετανία), Κατερίνας Πασχαλίδου (Ελλάδα) και ZimmerFrei (Ιταλία). Επιμέλεια: Χριστιάνα Γαλανοπούλου
Declencheur είναι ένα μικρό εξάρτημα των μηχανικών φωτογραφικών μηχανών, που προσαρμόζεται στο κουμπί εκκίνησης της φωτογράφησης, και βοηθά ώστε να βγει σταθερά η φωτογραφία.
Από τη μια η ακίνητη εικόνα, η φωτογραφία. Κι από την άλλη η κινούμενη εικόνα, το στοιχείο του χρόνου, που παράγεται από τη γραμμική παράταξη των ακίνητων φωτογραφιών σε μια συγκεκριμένη συχνότητα. Και τέλος, το παιχνίδι του καλλιτέχνη ανάμεσα στα δυο, η ψευδαίσθηση της ακινησίας, η ψευδαίσθηση της κίνησης, η διαστρέβλωση της έννοιας του γραμμικού χρόνου, το μοντάζ.

Φέτος, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με την έβδομη διοργάνωση του VideoDance εγκαινιάζει ένα νέο χώρο στην Αθήνα, το κτίριο της Βασιλίσσης Σοφίας 112, στο ύψος της πλατείας Μαβίλη, με προβολές πειραματικών ταινιών, περφόρμανς, συναυλίες και βιντεο-εγκαταστάσεις. Στη Θεσσαλονίκη, το VideoDance θα φιλοξενηθεί στις αίθουσες του Ολύμπιον Galaxia Vacation Club.

Η είσοδος είναι ελεύθερη στις προβολές και στις εκθέσεις, τα εισιτήρια για τις παραστάσεις κοστίζουν 10 ευρώ, ενώ τα εισιτήρια για μία παράσταση και μία συναυλία την ίδια ημέρα κοστίζουν 15 ευρώ.

Το φετινό VideoDance πραγματοποιείται με την υποστήριξη της 1ης Biennale Θεσσαλονίκης, του Υπουργείου Εξωτερικών της Νορβηγίας, της Βασιλικής Πρεσβείας της Νορβηγίας στην Ελλάδα και της εταιρίας Δάκων Α.Ε.