Ο λόγος για το σημαντικό σκηνοθέτη, σεναριογράφο και συγγραφέα, Ντίνο Δημόπουλο, δημιουργό ιδιαίτερα επιτυχημένων, αλλά και αξιόλογων ταινιών της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, που συνδύαζαν σε πολλές περιπτώσεις την εμπορικότητα με την τέχνη και την αισθητική. Σκηνοθέτησε περίπου 50 ταινίες, στις οποίες συνεργάστηκε με μερικούς από τους κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς, ενώ καταπιάστηκε με πολλά είδη, αφήνοντας αξέχαστες κωμωδίες, συγκινητικά μελοδράματα, αστυνομικά μυστήρια, ακόμα και ταινίες βουκολικού περιεχομένου.

Ο Ντίνος Δημόπουλος γεννήθηκε το 1921 στο Πάλερο, ένα μικρό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας και ενώ σπούδαζε νομικά, παρακολούθησε παράλληλα μαθήματα υποκριτικής στη Σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη, έχοντας συμμαθητή τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Σε ηλικία 25 ετών έκανε το ντεμπούτο του στο θεατρικό σανίδι με το έργο «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», ενώ συμμετείχε και στη μεταφορά του στον κινηματογράφο δύο χρόνια μετά.

Μετά από περάσματα από τέσσερις ακόμα ρόλους, το 1953 στράφηκε στη σκηνοθεσία, δημιουργώντας την ταινία «Οι ουρανοί είναι δικοί μας» μία διασκευή από το «Κουρέλι» του Νικοντέμι, με την Αντιγόνη Βαλάκου σε πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση. Παραγωγός εταιρία ήταν η Φίνος Φιλμ, με την οποία είχε μακρόχρονη συνεργασία.

{gallery}dimopoulos{/gallery}

Ακολούθησαν, μεταξύ άλλων, οι ταινίες:

• «Χαρούμενο ξεκίνημα» (1954) με τον Γιώργο Οικονομίδη και τον Ντίνο Ηλιόπουλο, που ήταν μία από τις πρώτες προσπάθειες μουσικοχορευτικής ταινίας στην Ελλάδα
• η αξιόλογη «Τζο ο τρομερός» (1955) με τον Ντίνο Ηλιόπουλο

• η πρώτη του ταινία- φουστανέλα «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας» σε σενάριο Γιώργου Τζαβέλλα,βασισμένη στο θρυλικό έργο του Δημήτρη Κορομηλά
• η συγκινητική και πολύ επιτυχημένη «Το αμαξάκι» (1957), με τον Ορέστη Μακρή σε σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλλη, η οποία συμμετείχε στο φεστιβάλ του Κάλβορι - Βάρι
• η αστυνομική «Ο άνθρωπος του τραίνου» σε σενάριο του Γιώργου Μαρή, βασισμένο σε μυθιστόρημά του, με τους Γιώργο Παππά και Άννα Συνοδινού
• «Στουρνάρα 288» (1959) με πρωταγωνιστές μία σειρά από αστέρες της εποχής (Ορέστης Μακρής, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Ντίνος Ηλιόπουλος αφηγητής, αλλά και η Σοφία Βέμπο)
• «Αμαρυλλίς, το κορίτσι της αγάπης» (1959), με την Φλωρέττα Ζάννα και άλλη μία βουκολική
• η «Αστέρω» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη την ίδια χρονιά, ταινία που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βερολίνου
• «Το κλωτσοσκούφι»

• και η εξαιρετική «Μανταλένα» (1960) και πάλι με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Μάνο Χατζιδάκι στη μουσική.Η «Μανταλένα» κέρδισε στην Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (το τότε Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης) τα βραβεία σεναρίου, α’ γυναικείου ρόλου και β’ ανδρικού ρόλου για τον Παντελή Ζερβό, ενώ συμμετείχε με πολύ καλή παρουσία και στο Φεστιβάλ των Καννών του 1961.

Η Αλίκη πρωταγωνίστησε και ένα χρόνο μετά στο «Η Λίζα και η άλλη» και δύο χρόνια αργότερα, αφήνοντας για λίγο το νάζι της και δίνοντας μία πολύ καλή, αφαιρετική ερμηνεία, στο ρεαλιστικό «Ταξίδι», ντυμένο μουσικά από τον Σταύρο Ξαρχάκο.

Την ίδια χρονιά, το 1962, ήταν η σειρά της ταινίας «Ο Θόδωρος και το δίκαννο» με πανέξυπνο σενάριο και έναν Μίμη Φωτόπουλο σε μεγάλες φόρμες.

Ακούραστος ο Ντίνος Δημόπουλος το 1964 έδωσε τέσσερις ακόμα ταινίες, τις κωμωδίες:

• «Βίλα των οργίων» με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα
• «Δεσποινίς Διευθυντής» με την Τζένη Καρέζη
• η οποία πρωταγωνίστησε μαζί με τον Νίκο Κούρκουλο και στο αστικό δράμα, «Ένας μεγάλος έρωτας»
•  καθώς και στη «Λόλα», μία σκληρή ταινία για τον κόσμο της Τρούμπας.

Ακολούθησε το «Μια τρελή τρελή οικογένεια» έναν χρόνο μετά, και πάλι με την Τζένη  Καρέζη, τον Αλέκο Αλεξανδράκη, την Μαίρη Αρώνη και τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο.

Παραγωγικότατος υπήρξε ο Δημόπουλος και το 1966, σκηνοθετώντας τις ταινίες:

• «Κοινωνία ώρα μηδέν»
• «Τζένη Τζένη»
• «Κατηγορώ τους ανθρώπους»
• αλλά και το «Οι κυρίες της αυλής», με έναν απολαυστικό Ντίνο Ηλιόπουλο.

Την επόμενη χρονιά ακολούθησαν:

• «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα
• «Κονσέρτο για πολυβόλα» με τους Τζένη Καρέζη και Κώστα Καζάκο
• και «Πυρετός στην άσφαλτο» ταινία που τιμήθηκε με τα βραβεία σκηνοθεσίας, καλύτερης ταινίας και α’ αντρικής ερμηνείας για τον Γιώργο Φούντα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Το 1968 και το 1969 ήρθαν τρεις μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες, οι οποίες πάντως είχαν λιγότερο απαιτητικά και μάλλον προβλέψιμα σενάρια, με το δίδυμο Βουγιουκλάκη- Παπαμιχαήλ,

• «Η αρχόντισσα και ο αλήτης»
• «Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά»
• και «Η νεράιδα και το παλικάρι».

Παράλληλα ο Δημόπουλος έδωσε σειρά αρκετά συμβατικών ταινιών, κυρίως κωμωδιών, που βασίζονταν λιγότερο στο σενάριο και περισσότερο στο φιζίκ των πρωταγωνιστών τους, ενώ το 1975 η Νόρα Βαλσάμη πρωταγωνίστησε στο «Οι βάσεις και η Βασούλα», φιλμ που υπέκρυπτε έντονα πολιτικά μηνύματα.

Οι υπόλοιπες ταινίες του Ντίνου Δημόπουλου είναι λιγότερο γνωστές στο ευρύ κοινό, αξίζει όμως να αναφερθούν τα ντοκιμαντέρ για τον ΕΟΤ:

• «Η Ελλάδα και η θάλασσα» (1976), που πήρε το βραβείο του πανευρωπαϊκού φεστιβάλ στο Τορίνο
• και «Το περιβόλι της Παναγιάς» (1977)
• η ταινία «Ο ήλιος του θανάτου» (1978) με τον Νικήτα Τσακίρογλου, που τιμήθηκε με τα βραβεία σκηνογραφίας και μοντάζ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
• και η πολυβραβευμένη «Τα δελφινάκια του Αμβρακικού» (1993), με σενάριο που βασίζεται σε δικό του μυθιστόρημα. Η ταινία κέρδισε το βραβείο ήχου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το βραβείο ερμηνείας στους τέσσερις μικρούς πρωταγωνιστές, τρία κρατικά βραβεία (καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, ήχου και β’  γυναικείου ρόλου), το χρυσό βραβείο της κριτικής επιτροπής και το χρυσό βραβείο της επιτροπής παιδιών στο Φεστιβάλ Καΐρου του 1994, το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Βιέννης του 1994, το βραβείο της ιταλικής ομοσπονδίας θεάματος στο φεστιβάλ Τζιφόνι του 1994, καθώς και το βραβείο καλύτερης ταινίας του διεθνούς φεστιβάλ παιδικού κινηματογράφου Νέας Αγγλίας του 1995.

Ο Ντίνος Δημόπουλος έγραψε, εκτός από πολλά σενάρια στις ταινίες του και αρκετά βιβλία, μεταξύ των οποίων τα μυθιστορήματα:

• «Αν όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου», που κέρδισε το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1987
• «Τα δελφινάκια του Αμβρακικού», βιβλίο που το 1989 εγγράφηκε από τη Διεθνή κριτική Επιτροπή του Πανεπιστημίου της Πάντοβα στην τιμητική λίστα των καλύτερων παιδικών βιβλίων της χρονιάς
• το επίσης παιδικό «Ο Μαστρο - Πολύξερος και η μαγική του βάρκα»
• τα «Τέσσερα χριστουγεννιάτικα διηγήματα»
• οι «Εραστές της Μύρινθας»
• και το «Γράμμα στο Θεό» το 2001.

Υπήρξε καθηγητής υποκριτικής στιςΔραματικές Σχολές του Ωδείου Αθηνών, του Εθνικού Θεάτρου και του Θεατρικού Εργαστηρίου του Βασίλη Διαμαντόπουλου, ιδρυτής δραματικής σχολής, θεατρικός συγγραφέας, αλλά και σκηνοθέτης τουλάχιστον πενήντα θεατρικών παραστάσεων.
 
Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Φλωρέτα Ζάννα και είχε δύο παιδιά. Πέθανε το 2003 σε ηλικία 82 ετών.