Σε αντίθεση με το κλασσικό παραμύθι η καταπίεση και ο ασφυκτικός κλοιός στον οποίο βρίσκεται η Σταχτοπούτα δεν επιβάλλονται μόνο από εξωγενείς παράγοντες, όπως π.χ. από τις αδερφές ή τη μητριά, αλλά από την ίδια. Καθρέφτης και εκφραστής της ψυχικής φόρτισης της Σταχτοπούτας γίνεται το σώμα μέσω της κινησιολογίας της μοναδικής χορεύτριας του έργου, της Ράνιας Γλυμίτσα. Αντίστοιχα, η σκηνή όπου προσκαλείται στο παλάτι δεν είναι ένα βήμα προς τη λυτρωτική κορύφωση της ιστορίας αλλά ένα βήμα προς την αυτογνωσία.
Ως ένα γενικότερο σχόλιο για την κοινωνία του «φαίνεσθαι» και όχι του «είναι» η σύγχρονη Σταχτοπούτα της Σεσίλ Μικρούτσικου δεν εξυμνεί μόνο τον έρωτα αλλά την ελευθερία και την ανεξαρτησία.”
Η ομάδα χορού griffόn
H ομάδα χορού griffόn δημιουργήθηκε το 2000 από την Ιωάννα Πορτόλου. Με κίνηση που εμπνέεται κυρίως από τις χειρονομίες, τις κινήσεις και τις καταστάσεις της καθημερινής ζωής, με σκηνικά τόσο λιτά όσο και ουσιαστικά, μουσικά ακούσματα ξεχωριστά, και εμπνευσμένη ενδυματολογική παρουσίαση, η griffόn καταφέρνει να παρουσιάζει κάθε χρόνο τις καινούργιες της παραγωγές. Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε κεντρικά θέατρα της Αθήνας (Αμόρε, Εμπρός, Ροές, Πορεία), σε διεθνείς διοργανώσεις στα Χανιά (1η Μεσογειακή Πλατφόρμα Χορού), στη Θεσσαλονίκη (Μήνας Χορού, ΔΗΜΗΤΡΙΑ), στην Καλαμάτα (Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας) αλλά και στο εξωτερικό, στην Αγγλία (The Place Theatre & Jackson’s Lane Theatre-Λονδίνο, LEAP festival-Λίβερπουλ), στα Σκόπια (3η Βαλκανική Πλατφόρμα Χορού), στη Γερμανία (Internationale Tanzmesse, Ντούσελντορφ) και στην Αίγυπτο (Creative Forum for Independent Theatre Groups- Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας). H griffόn ήταν μία από τις λίγες ομάδες που επιλέχθηκαν για παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στο πλαίσιο των Παρολυμπιακών Αγώνων, σε παραγωγή του ΑΘΗΝΑ 2004, στο πλαίσιο της 2ης Πλατφόρμας Σύγχρονου Χορού (2006) καθώς και στις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στην ΠΑΤΡΑ 2006 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Η ομάδα επιχορηγείται από το ΥΠ.ΠΟ.
Σεσίλ Μικρούτσικου- βιογραφικό
Η Σεσίλ Μικρούτσικου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Αποφοίτησε από την Κ.Σ.Ο.Τ το 1999. Έχει συνεργαστεί με τις ομάδες Ανάλια και SineQuaNon . Από τον Ιούνιο του 2000 συνεργάζεται με την ομάδα griffon.
Έχει χορογραφήσει τα έργα: «Κάπως πρέπει» σε συνεργασία με την Α. Κωστή (θέατρο Κνωσσός, Club 22, 2002) και «Πικ-νικ…τρικ-σικ- μικ» (Θέατρο Αμόρε και Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας 2003), «Μονοτονία 2» (θέατρο Ροές 2004), «action xt» με τον Γιάννη Νικολαϊδη (θέατρο Εμπρός 2005) και το παιδικό παραμύθι «Η Μηλιά» του Εμμ. Ροίδη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στην ΠΑΤΡΑ 2006 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Σκηνοθέτησε και χορογράφησε το παραμύθι «Παράξενο δεν είναι;» σε παραγωγή ΟΜΜΑ (Δεκέμβριος 2007). Στο θέατρο έχει χορογραφήσει παραγωγές για το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Εθνικό Θέατρο, Θέατρο του Νέου Κόσμου, Κ.Θ.Β.Ε, Θέατρο της Άνοιξης, Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας και Θέατρο του Νότου. Συμμετείχε στη θεατρική παράσταση «Το σπίτι της Κλωντίν» (θέατρο του Νέου Κόσμου, 2000), στην παράσταση «Τρία» του Π. Λάρκου (θέατρο Νέου Κόσμου, 2004) και στην ταινία «Οι θεατρίνες» του Π. Πορτοκαλάκη.
Από κριτική στον Τύπο
«Στα έξι χρόνια της ύπαρξής της η ομάδα Griffon έδειξε πως δεν την ενδιαφέρει ο χορός σαν κινησιολογική πόζα, σαν ρεβύ σωμάτων χωρίς πνευματικότητα, αλλά σαν διαδικασία εξερεύνησης εμπειριών, συναισθημάτων, σκέψεων. Ενα είδος «ομιλούσας» κίνησης, όχι ως ασθμαίνουσα μίμηση του θεάτρου λόγου, αλλά με στόχο τη διαφορετική έκφραση και τη διασάλευση του τρόπου αντίληψής μας.
Και η τελευταία δουλειά της Griffon, «Solitaire», είναι μια μεταφορά της πραγματικότητας, αυτή τη φορά με επίκεντρο την ανθρώπινη επαφή, τη μοναξιά, τα παλιά τραύματα, το άγνωστο. Το αρκετά ερμητικό δρώμενο πολύ απέχει από μια «αναπαράσταση» ψυχοκοινωνικών καταστάσεων, πρόσφορη σε αναλυτικές προσεγγίσεις. Πρόκειται για βιωματική περφόρμανς, αφαιρετική, αφηρημένη, ενίοτε ποιητική, που αντλεί από την οργανική σχέση χορού και ελευθερίας.
Ανάμεσα σε ριγέ πάτωμα και ριγέ τοίχους (σκηνικό Μαρία Βασιλάκη), αναπτύσσονται σαν installation εν κινήσει τρεις γυναίκες (Κωνσταντίνα και Σεσίλ Μικρούτσικου, Κατερίνα Σκιαδά) σε παρδαλές φουφούλες σαν Κούρδισσες (κοστούμια Ιωάννα Τσάμη) και ένας άνδρας (Γιάννης Νικολαΐδης), που τις κοιτάζει με ήρεμη απορία, όταν δεν συμμετέχει στο κοινό άλγος. Στην αρχή μουρμουρίζοντας σαν Θιβετιανοί μοναχοί, κατόπιν υπό τους ήχους του David Byrne, οι τέσσερις χορευτές σχηματίζουν δυάδες που η μια μαγνητίζεται από το πάτωμα, ενώ η άλλη «πετά» ακόμη.
Η κίνηση έχει κάτι το επιτακτικό στη σισύφεια προσπάθειά τους να απαλλαγούν, να επιστρέψουν, να συμφιλιωθούν με το σώμα τους. Κατά παράδοξο τρόπο, η επινοητικότητα της χορογραφίας (Ιωάννα Πορτόλου) και η δεξιοτεχνία των χορευτών εξαλείφουν προσωπικά χαρακτηριστικά και υπαρξιακά ερωτήματα μετατρέπονται σε γενικότητες της condition humaine».
Ελευθεροτυπία (2006)
Ταυτότητα και data παράστασης
Χορογραφία:Σεσίλ Μικρούτσικου
Κοστούμια:Iωάννα Τσάμη
Σκηνικά: Μαρία Βασιλάκη
Φωτισμοί:Τάσος Παλαιορούτας
Ερμηνεύει:Ράνια Γλυμίτσα
Ημερομηνίες παραστάσεων: 14, 15, 16 & 17 Απριλίου 2008
Τόπος:Θέατρο Δίπυλον, Καλογήρου Σαμουήλ 2 & Διπύλου,
Πλ. Κουμουνδούρου, τηλ 210 3229771
Τιμή εισιτηρίου:12€
Ταυτότητα ομάδας
Όνομα:Ομάδα Χορού griffόn
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Ιωάννα Πορτόλου