Τα τελευταία χρόνια το αργεντίνικο tango έχει γίνει παθιασμένη ενασχόληση για πολλούς Έλληνες, λάτρεις του χορού. Η κοινότητά του αποκτά όλο και περισσότερους θαυμαστές και αυτό γίνεται εμφανές από την μεγάλη συμμετοχή στις σχολές χορού αλλά και στις χορευτικές βραδιές και στο πλήθος των σεμιναρίων που διοργανώνονται από μεγάλους αργεντινούς χορευτές, σε όλη την Ελλάδα πλέον.
Τί είναι αυτό όμως αυτό που κάνει έναν Έλληνα να παθιάζεται με ένα χορό ενός πολιτισμού που βρίσκεται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού; Τι έκανε το tango να ταξιδέψει από τις κακόφημες περιοχές του Buenos Aires , στην Ευρώπη και τελικά να ακούγεται και να χορεύεται ακόμη και στα πιο mainstream bar της χώρας μας; Μήπως τελικά υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσα στους δυο πολιτισμούς;
Η Τζίνα Νικολίτσα και ο Fabian Ballejos, δάσκαλοι tango και οι δύο, δίνουν την δικιά τους απάντηση στα ερωτήματα αυτά. Παράλληλα, μας δίνουν μια ιδέα για το πώς αντιλαμβάνεται ένας Αργεντινός και μια Ελληνίδα το tango, ο καθένας μέσα από το πρίσμα της κουλτούρας του και της πορείας του στην διδασκαλία του χορού αυτού.
Πόσα χρόνια ασχολείστε με το tango , τι σας ώθησε στο να ξεκινήσετε και τι σας κρατά ακόμα;
Τζίνα Νικολίτσα : Με το τάνγκο ασχολούμαι περίπου 7 χρόνια. Η πρώτη επαφή που είχα ήταν μια παράσταση τάνγκο που έτυχε να δω στο Παρίσι. Με συγκίνησε πολύ η μουσική αλλά και το πάθος των χορευτών.
Fabian Ballejos : To Tango είναι στη ζωή μου από πολύ μικρή ηλικία, επειδή είμαι από την Αργεντινή. Ασχολούμαι επαγγελματικά 18 χρόνια, και δεν πρόκειται να το αφήσω, γιατί σε αυτή την φάση που είμαι δεν μπορώ να ξεχωρίσω το τάνγκο από τη ζωή μου.
Το tango βρίσκει απήχηση στο ελληνικό κοινό, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Είναι κρίση μόδας ή ταιριάζει με κάποιο τρόπο στην ελληνική κουλτούρα;
Τ.Ν. : Σίγουρα είναι μόδα το τάνγκο τα τελευταία χρόνια αλλά εκτός αυτού ταιριάζει πολύ με την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Άλλωστε έχει πολλά στοιχεία με το ρεμπέτικο. Γεννήθηκαν την ίδια εποχή, στις αρχές του 20ου αιώνα, ήταν απαγορευμένα στην αρχή, και εξέφραζαν τον πόνο, την εγκατάλειψη, τα πάθη, την αγάπη.
F.B. Στην αρχή οι άνθρωποι που βλέπουν το τάνγκο απ’ έξω νομίζουν ότι είναι μόδα, αν δεν το δοκιμάσουν θα παραμείνει μόνο αυτό, αν δοκιμάσουν όμως σίγουρα δεν θα το αφήσουν, είναι ένας χορός που ταιριάζει πάρα πολύ με τους Έλληνες. Ο Έλληνας ξέρει ότι τα τραγούδια στο τάνγκο μιλάνε για τον πόνο, την μητέρα, την γυναίκα, τους φίλους όπως είναι και στο ρεμπέτικο.
Τι είναι αυτό το ιδιαίτερο στο tango που το κάνει να αποκτά τόσο φανατικούς θαυμαστές;
Τ.Ν. : Πιστεύω ότι το τάνγκο μιλάει στην ψυχή του ανθρώπου για αυτό και έχει θαυμαστές σε όλον τον κόσμο, σε όλες τις ηπείρους. Πέρα από την μουσική, είναι ένας χορός που χορεύεται αγκαλιαστά και αυτό φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά, ειδικά στις μέρες μας που όλοι λίγο πολύ είμαστε κλεισμένοι στους εαυτούς μας.
F.B. Αρχικά η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο, τους αρέσει πολύ, έπειτα η επαφή του ενός με τον άλλο και το γεγονός ότι χορεύουν αγκαλιασμένοι.
Κατά πόσο το ελληνικό κοινό είναι ανοιχτό σε άλλες κουλτούρες, όπως η αργεντίνικη;
Τ.Ν. Αυτό που βλέπω από τον κόσμο είναι ότι είναι πολύ ανοιχτοί στην αργεντίνικη κουλτούρα και γενικά στην λατινοαμερικάνικη. Σαν μεσογειακός λαός έχουμε πολλά κοινά με τους λατίνους. Να μην ξεχνάμε ότι οι Αργεντίνοι προέρχονται στην πλειοψηφία από Ιταλούς και Ισπανούς μετανάστες.
F.B. Αυτό που έχω καταλάβει στα 6 χρόνια που μένω στην Ελλάδα είναι ότι οι ΄Ελληνες είναι πολύ ανοιχτοί με τους λατινο-αμερικάνους, γιατί γνωρίζουν ότι στις χώρες της Λατινικής Αμερικής οι άνθρωποι ξέρουν να απολαμβάνουν τη ζωή τους όπως άλλωστε και οι Έλληνες.
Fabian, ερχόμενος από την Αργεντινή, από τη μεριά σου, προσαρμόστηκες εύκολα στα ελληνικά δεδομένα? Αντιμετώπισες δυσκολίες στο να σε αποδεχτούν οι Έλληνες;
F.B. Οι δυσκολίες που είχα στην αρχή ήταν κυρίως με την γλώσσα, επειδή δεν μιλούσα καθόλου Ελληνικά τους πρώτους μήνες ήταν δύσκολα. Ευτυχώς έμαθα γρήγορα τη γλώσσα και μετά ήταν όλα πιο εύκολα και ευχάριστα. Με τους ανθρώπους δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα, το αντίθετο θα έλεγα, πολλοί άνθρωποι με βοήθησαν αρκετά στο να νιώσω σαν να είμαι στο σπίτι μου.
Τι νιώθετε ότι σας προσφέρει η διδασκαλία του tango? Ποια είναι τα οφέλη από αυτή τη διαδικασία, για τον ίδιο το δάσκαλο χορού;
Τ.Ν. Τα οφέλη για μένα την ίδια είναι καταρχήν ότι ασχολούμαι με αυτό που αγαπώ, και θέλω να μεταδώσω αυτή την αγάπη στους μαθητές μου, να τους κάνω να γνωρίσουν το τάνγκο και την κουλτούρα του μέσα από τα δικά μου μάτια.
F.B. Η διδασκαλία με βάζει στη διαδικασία να καταλάβω τους ανθρώπους καλύτερα σαν χαρακτήρες και έτσι με βοηθάει να βελτιώνω την δουλειά μου αλλά και να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.
Πώς κρίνετε την κατάσταση του χορού, ως τέχνη, στην Ελλάδα? Σίγουρα υπάρχουν ελλείψεις , αλλά έχουν γίνει και προσπάθειες προώθησής του ;
Τ.Ν. Ο χορός στην Ελλάδα γενικά είναι λίγο πίσω. Βέβαια πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται σημαντικές προσπάθειες αναβάθμισης του, άλλωστε γίνονται πια πολλές παραστάσεις από το εξωτερικό και φεστιβάλ χορού οπότε και ο Έλληνας χορευτής έχει επαφή με το τι γίνεται παγκοσμίως και μπαίνει στο παιχνίδι του ανταγωνισμού. Όσον αφορά στο τάνγκο στην Ελλάδα είναι ακόμη νωρίς αλλά σιγά σιγά αναπτύσσεται και νομίζω ότι σε λίγα χρόνια θα έχουμε μια αρκετά σημαντική τάνγκο σκηνή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
F.B. Οι άνθρωποι που χορεύουν επαγγελματικά στην Ελλάδα το κάνουν με πολύ πάθος και αυτό είναι πολύ καλό, βάζουν την ψυχή τους σε αυτό. Το τάνγκο στην Ελλάδα είναι ακόμη καινούριο και ο κόσμος το μαθαίνει, υπάρχουν πολλές καλές προσπάθειες όπως σεμινάρια και φεστιβάλ απο διαφορετικές σχολές χορού.